Αφιέρωμα: Αρχαιόθεμη Δραματουργία
ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
Στη χώρα Ίψεν
Σκηνοθεσία: Γιώργος Ζαμπουλάκης
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2022 και ώρα 22:00
Θέατρο Αλίκη, Πεδίον του Άρεως
Απόσπασμα
ΟΥΛΑΦ:[…] δεν λέω να μην κάνετε παιδιά, αλλά όταν ενώνεστε γι’ αυτό το σκοπό, να συγκεντρώνεις τη σκέψη σου μόνο σ’ αυτό, και να παρακαλάς το Θεό να συλλάβεις…! εσύ δε χρειάζεσαι την ηδονή…! ηδονή και τεκνοποίηση είναι τελείως άσχετες οργανικές λειτουργίες για τη γυναίκα…! ο άντρας αντίθετα λειτουργεί σαΝ ζώο…! η γυναίκα όμως δεν έχει ανάγκη να ηδονιστεί για να γεννήσει, γιατί είναι από τη φύση της ανώτερη, είναι κι αυτή μια θεότητα… είπες ότι «θέλεις να ’σαι ο εαυτός σου»… δε θα σ’ εμποδίσει ο γάμος να είσαι πάντα ο εαυτός σου, άμα το θέλεις με την ψυχή σου…! όλα από σένα εξαρτώνται, Έλενα, εγώ απλώς σου εξήγησα πως μπορείς να διατηρήσεις την… την υπεροχή σου…! […]
ΕΛΕΝΑ: …ευχαριστώ, Ούλαφ… πρέπει να φύγω τώρα… τα θέλεις αυτά τα σπάρτα…; για σένα τα μάζεψα… (τα αφήνει κοντά του, σηκώνεται και φεύγει).
ΝΥΧΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: … (Στον ΜΑΝΤΕΡΣ που έχει μείνει σκεφτικός)… Θεέ μου, τι άκουσε το καημένο το κορίτσι…!
Περίληψη
Το έργο συνομιλεί με το έργο του Ίψεν και όπως δηλώνει ο συγγραφέας «είναι μια ελεύθερη σπουδή στους Βρυκόλακες και στους δύο βασικούς χαρακτήρες του έργου, τον πάστορα Μάντερς και την κυρία Άλβινγκ».
Η υπόθεση διαδραματίζεται στα παρασκήνια ενός θεάτρου, τη βραδιά της τελευταίας παράστασης του έργου Βρυκόλακες. Τη δράση εισάγει ο νυχτοφύλακας του θεάτρου, ο οποίος συνομιλεί με τον ηθοποιό που υποδυόταν τον πάστορα Μάντερς.
Αρχικά, σκιαγραφείται το πορτρέτο των δύο ιψενικών ηρώων, όπως θα μπορούσαν να είναι σε νεαρή ηλικία όταν ο Μάντερς, νεαρός κληρικός, καταπνίγει τα αισθήματά του για την Έλενα Σόρενσεν (κατόπιν κυρία Άλβινγκ), την αποδιώχνει, αναγκάζοντάς την να δεχθεί την πρόταση γάμου που της είχε κάνει ο νεαρός λοχαγός Άλβινγκ και ευλογεί στη συνέχεια ως κληρικός την ένωσή τους. Έπειτα, τα δύο πρόσωπα (πάστορας Μάντερς – κυρία Άλβινγκ) παρουσιάζονται σε μια μεταγενέστερη στιγμή, όταν η Έλενα, απογοητευμένη από τον γάμο και την έκλυτη ζωή του άντρα της, φεύγει από το σπίτι της και αναζητά καταφύγιο στον πάστορα. Εκείνος και πάλι αδυνατεί να ξεφύγει από τις δεσμεύσεις του, την αποκρούει ξανά και τη συμβουλεύει να επιστρέψει στον άντρα της.
Στο τέλος του έργου, η φωτιά που ξεσπά και καταστρέφει το κληροδότημα που προετοίμαζε στη μνήμη του συζύγου της η κα Άλβινγκ και ο θάνατος του Όσβαλντ, του νεαρού Άλβινγκ —που πεθαίνει βεβαρημένος από σύφιλη, αρρώστια που του έχουν κληροδοτήσει οι αμαρτίες του πατέρα του— αντικατοπτρίζουν την ψυχική ερήμωση των ηρώων. Την τελευταία σκηνή στο έργο, στην οποία συναντιούνται ο Πάστορας και η κυρία Άλβινγκ, ύστερα από όλα όσα συνέβησαν, ο συγγραφέας την προσέθεσε μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Πειραματική Σκηνή Τέχνης το 1996, καθώς αισθάνθηκε ότι ήταν αναγκαία η συνάντηση των δύο ηρώων μετά την καταστροφή για να ολοκληρωθεί το έργο.
Πρώτη παρουσίαση: 1996, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», Θέατρο Αμαλία (Θεσσαλονίκη)
Μονόπρακτο.
Συντελεστές
Κείμενο: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Ζαμπουλάκης
Ερμηνεία: Σπύρος Κεκρίδης, Νίκος Ντάσης, Γιώργος Ονησιφόρου, Αρετή Σεϊνταρίδου
Κρατήσεις θέσεων