Άννα Μαρία Μαργαρίτη, Παρασκήνιο
Σε κάποια επαρχιακή αγγλική πόλη τρεις, γυναίκες ηθοποιοί συμβιώνουν στο ίδιο διαμέρισμα κατασπαράσσοντας συνειδητά η μία την άλλη. Αφορμή, μια παράσταση αρχαίας τραγωδίας… και στο προσκήνιο οι τραγικές ηρωίδες: Κλυταιμνήστρα, η φίλαρχη mater familias. Ηλέκτρα, η ευνουχισμένη διάδοχος του σκήπτρου. Μήδεια, η γυναίκα που από έρωτα και απελπισία οδηγείται στις πιο ακραίες πράξεις. Τα πρόσωπα του έργου κινούνται μεταξύ του σκηνικού παρόντος και του διακειμενικού τους παρελθόντος και παίζουν ανάμεσα στο τραγικό «τότε» και στο αντι-τραγικό σκηνικό «τώρα». Το Παρασκήνιο συνιστά μια «απολογία» για τον μύθο, καθώς (προσδι)ορίζει την ταυτότητα μέσα από τα τραγικά αρχέτυπα, υπερασπιζόμενο την υπεροχή τους έναντι κοινωνικοπολιτικών συνθηκών και φιλοσοφικο-ιδεολογικών ρευμάτων.
ΜΑΡΘΑ: Είσαι πολύ στρίγκλα τελικά!
ΣΥΝΘΙΑ: Φαντάζομαι πως θα γυρίσει όπου να ’ναι. Δεν αργεί ποτέ. Πάντα στην ώρα της. Επιστρέφει κατευθείαν στο σπίτι. Για να μου σπάει τα νεύρα. Με τις κλάψες της.
ΜΑΡΘΑ: Δεν μιλάει ποτέ. Εσύ μιλάς. Όλη την ώρα.
ΣΥΝΘΙΑ: Δεν μιλάει ποτέ. Πάντοτε ακούει, παρακολουθεί, με κατασκοπεύει.
ΜΑΡΘΑ: Ελπίζω να μην έχουμε γίνει τύφλα μέχρι να έρθει ο δημοσιογράφος…
ΣΥΝΘΙΑ: Δεν μιλάει ποτέ. Μόνο πενθεί, μόνο καταριέται. Μου κάνει βουντού. Βουντού, μου κάνει βουντού –
ΜΑΡΘΑ: Ω, σκάσε!
ΣΥΝΘΙΑ: Για τον πολυαγαπημένο της πατερούλη που μας άφησε, αχ, τον χάσαμε, αλλά δεν τον ξεχάσαμε –
ΜΑΡΘΑ: Σκάσε γαμώτο!
ΣΥΝΘΙΑ: Ποτέ, ποτέ, αχ, όχι, ποτέ δεν τον ξεχάσαμε, αχ, μπαμπά, μπαμπά μπου, χου, χου… αχ, η φρικαρισμένη μαυροντυμένη σου κορούλα!
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ραφίκα Σαουίς
Ερμηνεύουν: Ραφίκα Σαουίς, Ρένη Πιττακή, Φένια Παπαδόδημα, Δημήτρης Λάλος, Θανάσης Σαράντος
Παίζουν οι μουσικοί: Κωνσταντίνος Σμόνος (ντραμς), Νεφέλη Λιούτα (βιολί), Ίων Κλεόπας (ηλεκτρική κιθάρα), Αντιγόνη Μαθιανάκη (κλαβινόβα)