Αντώνης Κούφαλης και Κωνσταντίνος Κούφαλης, Μη σκαλίζεις την άμμο
ΘΑΛΕΙΑ: Πού βρίσκεις άκρη, όλα ανοιχτά φόρα παρτίδα. Κοίτα (Σηκώνει τη φούστα της ψηλά αποκαλύπτοντας μια μελανιά), σκοτώθηκα. Τουλάχιστον κλείνε τα συρτάρια.
ΣΩΖΟΣ: Αν τα έκλεινα, έπρεπε να τα ελέγχω ξανά ένα προς ένα, μήπως κλείστηκε μέσα.
ΘΑΛΕΙΑ: Ποιος;
ΣΩΖΟΣ: Ο Σώζος.
ΘΑΛΕΙΑ: Α, ναι, είναι κι αυτό. Άμα σου κάνει καλό, πες τα, σε ακούω.
ΣΩΖΟΣ: Τι να πω, μήπως ξέρω πολλά; Εκείνο που έμαθα καλά είναι πως δεν τον όριζα εγώ, αλλά εκείνος εμένα. Εγώ ο ξενύχτης έμαθα να κοιμάμαι νωρίς. Έτσι κι αλλιώς με ξυπνούσε πριν φέξει, πηδούσε στην κοιλιά μου, γουργούριζε, δάγκωνε τα πόδια μου κάτω από τις κουβέρτες. Αυτά τα πέντε χρόνια κατάλαβα πως οι γάτες δεν έχουν Σαββατοκύριακα.
ΘΑΛΕΙΑ: Τυχερός.
ΣΩΖΟΣ: Ποιος;
ΘΑΛΕΙΑ: Ο Σώζος
ΣΩΖΟΣ: Εγώ ήμουν ο τυχερός. Αυτός γεννήθηκε ελεύθερος κι εγώ τον έκανα νευρικό. Ήθελε να είναι μέσα, όταν τον έβγαζα έξω και έξω, όταν ήταν μέσα. Πολλές φορές, και τα δύο ταυτόχρονα.
ΘΑΛΕΙΑ: Τον καλόμαθες.
ΣΩΖΟΣ: Είχε απλές απαιτήσεις, απλά τις καλύτερες. Έπινε μόνο τρεχούμενο νερό, άντε και εμφιαλωμένο. Το ιδανικό του γεύμα είχε τη θερμοκρασία ψόφιου ποντικού, γι’ αυτό και ξεπάγωνα το φαγητό του πριν το δώσω και όταν έφευγα, έβαζα στο βίντεο ντοκυμαντέρ, σκηνές από την άγρια φύση, τέτοια… Τρελαινόταν να χαζεύει. Δεν ήταν σκύλος ο Σώζος, αλλά μερικές φορές το πίστευε πως ήταν.
ΘΑΛΕΙΑ: Ήρεμα, με το μαλακό.
ΣΩΖΟΣ: Δεν λέω πως γάβγιζε, αλλά δεν μπορώ και να ορκιστώ πως δεν τον άκουσα να προσπαθεί.
ΘΑΛΕΙΑ: Μην τρελαθούμε.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Κοσμάς Φοντούκης
Ερμηνεύουν: Μυρτώ Αλικάκη, Χρήστος Λούλης, Αλεξία Καλτσίκη, Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, Κοσμάς Φοντούκης