Ανδρέας Στάικος ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΚΑΙ ΓΛΥΚΑ ΟΝΕΙΡΑ

Πηγή έμπνευσης του έργου είναι η αινιγματική Άλκηστις του Ευριπίδη.  Ο Άδμητος, βασιλιάς των Φερών, παντρεύεται την Άλκηστη για να τη χρησιμοποιήσει ως εξιλαστήριο θύμα, προκειμένου να παραμείνει αυτός στη ζωή.
Μήπως, από μια άλλη οπτική γωνία, η φιληδονία, η ακολασία, η ζήλια, η προδοσία, το πάθος της ερωτικής εκδίκησης, η πονηριά, σκοτεινές ίντριγκες και δολοπλοκίες, αλλά και ένα ελάχιστο ίχνος ευαισθησίας και μεταμέλειας, μπορούν να ανατρέψουν το κλασικό έργο του Ευριπίδη;

Συντελεστές:
Κείμενο – σκηνοθεσία: Ανδρέας Στάικος
Ερμηνεύουν: Ισαβέλλα Φούλοπ, Βαγγέλης Σαλευρής, Δήμητρα Λημνιού, Εμμανουέλα Κοντογιώργου

Σόνια Ζαχαράτου ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ – ΑΝΤΙΝΟΟΣ. ΕΝΑΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Πρόκειται για τη μετά θάνατο ερωτική εξομολόγηση του ωραίου Αντίνοου στον αυτοκράτορα Αδριανό.  Η σχέση αυτή συντάραξε τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και γράφτηκε στην Ιστορία για το μοναδικό πάθος της.
Ο Αντίνοος, ένα άγαλμα πλέον μέσα στον Νείλο. Και ο Αδριανός, γερασμένος πια και άρρωστος, θα έδινε ακόμη και τον θρόνο του για να μη δει τον λατρεμένο νεαρό σύντροφό του, νεκρό.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Νικαιτη Κοντούρη
Σκηνογραφική & Ενδυματολογική επιμέλεια: Κωνσταντίνος  Ζαμάνης
Μουσική επιμέλεια: Νικαιτη Κοντούρη
Ερμηνεύει ο ηθοποιός  Αγησίλαος Μικελάτος

Γιώργος Βέλτσος ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΦΑΙΔΡΑ

Το Σχέδιο για Φαίδρα είναι το τρίτο μέρος της τριλογίας Σχέδιο για Ηλέκτρα-Σχέδιο για Ιφιγένεια-Σχέδιο για Φαίδρα (Εκδόσεις «Διάττων»). Όπως και στην περίπτωση των δύο προηγούμενων έργων του αρχαιόθεμου τριπτύχου, ο Βέλτσος μεταγράφει τον Ευριπίδη στα καθ’ ημάς. Ακολουθώντας τη Μαρίνα Τσβετάγιεβα, το Σχέδιο για Φαίδρα «σχολιάζει» ένα κομβικό στίχο του έργου Φαίδρα της μεγάλης ποιήτριας: «Εγώ της έβαλα πειθώ. Το σχέδιο, δικό μου!»

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Γιώργος Βέλτσος
Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
Ερμηνεύουν: Κώστας Βασαρδάνης,Ηλέκτρα Νικολούζου
Κοντραμπάσο: Βασίλης Παπαβασιλείου

Γιάννης Σολδάτος ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΛΕΜΟ

Όταν ένα σύγχρονο, μπασταρδεμένο μπαρ, «Το Μαντείο», κάπου στα Εξάρχεια, «συνομιλεί» με την Αυλίδα, από όπου πρόκειται να αποπλεύσει ο ελληνικός στόλος για την Τροία, όταν ο μύθος διαβάζεται και ξαναγράφεται με έναν σουρεάλ τρόπο, αντανακλώντας τη σημερινή πραγματικότητα με μια λοξή ματιά, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να μη γίνει ποτέ ο Τρωικός Πόλεμος.

Συντελεστές:
Συγγραφέας Γιάννης Σολδάτος
Σκηνοθετική επιμέλεια Γιώργος Λιβανός
Μουσική σύνθεση – αυτοσχεδιασμοί στο πιάνο Νίκη Γκουντούμη
Παίζουν οι ηθοποιοί της ομάδας Θεατρίνων Θεατές, Γιάννης Τσιώμου, Μαρία Δρακοπούλου, Σόνια Κωτίδου, Μάνος Τσιβιλής, Καλλιόπη Μανδρέκα, Ζωή Τριανταφυλλίδη
και Συντονιστής από μικροφώνου ο Γιώργος Λιβανός
στο πιάνο συνοδεύει βντανά η Νίκη Γκουντούμη.

Παναγιώτης Μέντης ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ένας παράξενος μύθος από την ελληνική μυθολογία. Η συνάντηση και ο έρωτας ανάμεσα στο Βασιλιά της Θράκης, Τηρέα και τις δυο κόρες του Αθηναίου Βασιλιά συμμάχου του, Πανδίονα. Η μία, η Πρόκνη, θα γίνει επίσημα γυναίκα του, ενώ η άλλη, η Φιλομήλα, θα τον διεκδικήσει ως ερωμένη του. Τραγική η κατάληξη και για τους τρεις, με ανίερες εξελίξεις και τρομερές πράξεις βίας. Βίας που καθορίζει ο τυφλός έρωτας και η ερωτική προδοσία. Διαβάζοντας και ξαναγράφοντας τον μύθο μέσα από μια σύγχρονη αντιμετώπιση, κεντράρεται η ανατομία της σχέσης του γάμου, τόσο για τη γυναίκα όσο και για τον άνδρα. Ανιχνεύεται, αναγνωρίζεται και βιώνεται η ματαίωση των προσδοκιών όταν δύο άνθρωποι παντρεύονται για να λειτουργήσουν δημιουργημένα συμφέροντα. Αναλύεται το άγχος και η αγωνία της παράλληλης και αδιέξοδης σχέσης μέσα στον γάμο. Και βέβαια οι ήρωες του έργου, μέσα από τα πάθη τους και τα αναπότρεπτα λάθη τους, οδηγούνται στη μοναδική λύτρωση που εμπεριέχεται στο δίπολο: Έρωτας-Θάνατος.

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Παναγιώτης Μέντης
Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης
Ερμηνεύουν: Μαρίκα Κονταρίνη, Γιώργος Σταυριανός, Γιάννα Μαλακατέ, Δήμητρα Γαλέου

Τζένη Δάγλα ΓΟΥΡΟΥΝΑ. ΑΘΩΟΣ

Τοπίο Ζωής: η Γουρούνα και ο Αθώος, δύο Φιγούρες που αναλογίζονται τις εμπειρίες τους και τον κόσμο, ερευνούν και οραματίζονται με γνώμονα το Δίκαιο, τον βαθύ προαιώνιο κανόνα, που ρέει «σαν το νερό της πηγής…»

Ένα άκρως πρωτότυπο, όσο και αιχμηρό θεατρικό σχόλιο για το σύστημα εφαρμογής της Δικαιοσύνης, την έννοια του Δικαίου και την απόσταση που τα χωρίζει…