Δημήτρης Αλεξάκης, Παραμύθι της κίτρινης χώρας
Έξι γυναίκες που επέζησαν της καταστροφής του Τσερνομπίλ συνομιλούν με τους νεκρούς τους, αφηγούνται παραμύθια κι ιστορίες που έζησαν ή άκουσαν και καταθέτουν τους εφιάλτες και την αγωνία τους. Ένα έργο-μαρτυρία για τις μνήμες που βασανίζουν και τη ζωή που διεκδικεί.
(Βράδυ, ένα λυχνάρι ή μια λάμπα πετρελαίου στη θέση του τάφου. Μπαίνει η ΝΑΝΤΙΑ μ΄ ένα χοντρό σάκο στον ώμο.)
Ήρθα…
(Βγάζοντας ήρεμα τα προϊόντα από το σάκο της):
Σου έφερα αυγά, μερικά μήλα, ένα μπουκάλι βότκα…
(Τα τοποθετεί στο χώμα, βγάζει από το σάκο έναν αναπτήρα, ένα πλαστικό μπουκάλι με λάδι ή πετρέλαιο.)
…έναν αναπτήρα… Τα σπίρτα το περασμένο Σάββατο είχανε γίνει μούσκεμα… Θυμάσαι; Που δεν μπορούσα ν’ ανάψω και στο τέλος…
(Ανάβει το λυχνάρι ή τη λάμπα.)
…στο τέλος με βρήκε η νύχτα εδώ… Μιλάγαμε και δεν είδα την ώρα να περνάει… Σκοτάδι… Προσπάθησα ν΄ανάψω τη λάμπα, τίποτε… Όλα τα σπίρτα ήταν για πέταμα… «Έπεσε η νύχτα», σου είπα… «Θα γυρίσω με το φεγγάρι.» Τα έχω πάρει τόσες φορές νύχτα αυτά τα μονοπάτια… Κορίτσι… Όταν γυρνάγαμε από κάποιο πανηγύρι… Περπατάγαμε στο σκοτάδι και πίσω μας ακούγαμε τα όργανα στο χωριό που συνέχιζαν να παίζουν…
(Παύση, μπορεί μια μουσική να ακούγεται από μακριά.)
Δε φοβόμουνα. Ένιωθα ότι ήσουν εδώ, κάπου κοντά. Είδα τα πρώτα αστέρια να βγαίνουν… Μετά από μια ωρίτσα βγήκε το φεγγάρι και σ΄αποχαιρέτησα.
(Γεμίζει δύο ποτήρια βότκα.)
Κατέβηκα στο Κίεβο την Τρίτη μα δε βρήκα την αγαπημένη σου μάρκα. Θυμήθηκα όμως πως κι αυτή σου άρεσε…
(Τσουγκρίζει με το άλλο ποτήρι, πίνει μια γουλιά από το ποτήρι της.)
Χθες καθάρισα το σπίτι… Είχα ανοίξει το ραδιόφωνο κι έβαλαν πάλι αυτό το τραγούδι, θυμάσαι;
(Σιγοτραγουδάει ένα δημοτικό τραγούδι ή κάποια ρωσική κλασική μελωδία.)
Τι άλλο να σου πω; Από το περασμένο Σάββατο… Δεν έκανα και τίποτε το σπουδαίο… Καθάρισα το σπίτι…
Ασβέστωσα το φούρνο… Ασβέστωσα το φούρνο… Τι άλλο;
(Πίνει μια γουλιά από το ποτήρι της.)
Τίποτε…
(Μεγάλη σιωπή, συλλογίζεται, ρεμβάζει.)
Η λίμνη έχει παγώσει… Χθες είδα ένα λύκο που έτρεχε στον πάγο, έτρεξε ως το νησάκι και χάθηκε…
(Παύση, σαν να άκουγε στον αέρα ένα πουλί να κελαηδάει.)
Ακούς;
(Σιωπή.)
Επιμέλεια παρουσίασης: Θεατρική ομάδα Το κόκκινο δάσος
Σκηνοθετική επιμέλεια: Φωτεινή Μπάνου
Ερμηνεύουν: Φαίδων Κορακιανίτης, Κατερίνα Τσαλίδου, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Ιζαμπέλλα Κυριαζή, Χριστίνα Μαξούρη, Ανθή Φουντά