Ελένη Χαβιαρά, Με άλλο μάτι
Μια ενδοσκόπηση στα τραύματα που προκάλεσε η επτάχρονη δικτατορία σε άτομα που τη βιώσανε και, έμμεσα, στη νεότερη γενιά. Συμβάντα του παρόντος προκαλούν καταστάσεις, ξυπνάνε μνήμες, ξεσκεπάζουν αλήθειες και οδηγούν τα τέσσερα πρόσωπα του έργου σε συγκρούσεις μεταξύ τους, σε υπαρξιακές αναμετρήσεις με φαντάσματα του παρελθόντος, με φοβίες και ενοχές που τους χωρίζουν αλλά και τους δένουν ταυτόχρονα. Αυτή η αναμέτρηση με τον εαυτό τους και με τον χρόνο, τους αναγκάζει να δουν με ένα άλλο σημερινό μάτι μια ιστορικοπολιτική πραγματικότητα που σημάδεψε τη ζωή τους.
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΠΑΥΛΙΝΑΣ
H σκηνή σκοτεινή. Ένα σποτ φωτίζει την ΠΑΥΛΙΝΑ.
Πω-πω!… Τρέλα μου έρχεται… Εγώ ακόμα δεν έχω συνέλθει από το σοκ του καλοκαιριού. Κοντεύει να περάσει ένας μήνας κι ακόμα παλεύω να ξεπεράσω την ταραχή που με βρήκε. Πώς την έπαθα έτσι; Δεν μπορώ να το χωνέψω. Είχα κι εγώ, σαν άνθρωπος, ένα πρόβλημα. Με βασάνιζε και είπα να προσπαθήσω να το λύσω σαν πολιτισμένη γυναίκα. Να το αντιμετωπίσω επιστημονικά. Να απαλλαγώ πια από το φόβο της προδοσίας που με δυνάστευε. (Μικρή παύση.) Κι όσο σκέφτομαι την αισιοδοξία που είχα όταν ξεκίνησα τη θεραπεία. Είχα αφεθεί τελείως. Έλεγα… έλεγα…
ΒΙΝΤΕΟ. Ιατρείο ψυχιάτρου. Στο πλάνο η ΠΑΥΛΙΝΑ. Όπως σε όλα τα στιγμιότυπα με την ένδειξη «ΒΙΝΤΕΟ», ο ψυχίατρος είναι εκτός πλάνου. Σε μερικά ακούγεται η φωνή του.
Π: Πρέπει να ερωτεύτηκα κάποτε. Ένα φοιτητή της Φυσικομαθηματικής. Είχε κάτι αυτός… Τώρα που το σκέφτομαι… μάλλον τον ερωτεύτηκα. Στην αρχή όλα ωραία και καλά, αλλά σιγά σιγά άρχισε να με πιάνει κάτι σαν… φόβος. Μια αγωνία ότι κάπου θα μου πει ψέματα. Κάπου θα μου τη φέρει… κάπου θα μου τη φέρει…
Αυτό ήτανε.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Βίκτωρ Αρδίττης
Ερμηνεύουν: Νίκος Αλεξίου, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Λουκία Πιστιόλα, Γιάννης Τσορτέκης