ΕΡΓΑ
ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ – ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ Έφη Βενιανάκη
«Θα κρατάμε τη μνήμη ζωντανή μέχρι να ξημερώσει. Μέχρι να μην αγαπάμε αυτόν που μας σκοτώνει».
Δύο γυναίκες-καθαρίστριες, εγκαταστημένες σε έναν φανταστικό χώρο που υποδηλώνει υποδοχή κακοποιημένων και δολοφονημένων γυναικών, όλες θύματα γυναικοκτονίας, φροντίζουν για την καθαριότητα, τη συναρμολόγηση, την ταξινόμηση, τον ευπρεπισμό τους. Κάποιες από αυτές, μέσα από σπαράγματα μνήμης, «ζωντανεύουν» και αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία. Οι δύο γυναίκες-καθαρίστριες, μάρτυρες αλλά και «ερμηνεύτριες» των γεγονότων, έρχονται αντιμέτωπες με την προσωπική ιστορία που τις ενώνει και που έχει γίνει υπαίτια για την αλληλοεξόντωσή τους.
Σκηνοθεσία: Αγγελική Καρυστινού
Μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου
Ερμηνεύουν: Ιωάννα Αγγελίδη, Αγγελική Καρυστινού, Ναταλία Στυλιανού, Νατάσα Τσαμπά
ΕΙΧΕ Η ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ; Νίνα Ράπη
«Εκείνη μου έμαθε να αντιστέκομαι σε τυραννίες, ναι έτσι τις είπε, είναι παντού είπε και μέσα μας και έξω μας και ανάμεσά μας. Ό,τι φαίνεται σίγουρο και ασφαλές μπορεί να κρύβει πολλές παγίδες. Να προσέχεις. Και πάντα πρόσεχα. Μόνο που…»
Τρία μυθικά πρόσωπα, η Περσεφόνη, η Δάφνη και η Ευρυδίκη, συναντιούνται στον Επάνω Κόσμο για να εξιστορήσουν την πορεία τους από τα αθώα και ανέμελα χρόνια της νιότης τους, έως την αρπαγή και κακοποίησή τους από τον Πλούτωνα, τον Απόλλωνα και τον Αρισταίο. Εκκινώντας από τη μυθολογία, το έργο προεκτείνεται στη σύγχρονη πραγματικότητα, θέτοντας ερωτήματα και προβληματισμούς γύρω από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, το gaslighting και τη στάση του θύματος απέναντι στον θύτη.
Παρουσίαση έργου: Θεατρική Εταιρεία THEARTES
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Κυριακού
Κινησιογραφία: Κατερίνα Μπιλάλη
Ερμηνεύουν: Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Κατερίνα Μπιλάλη, Γιώτα Τσιότσκα
3 ΦΟΡΕΣ ΞΕΝΟΣ Ναταλία Κατσού
«Ο ξένος δεν είναι αυτός που έρχεται από μακριά, αλλά αυτός που έχει χάσει τον εαυτό του».
Οι τρεις μονόλογοι που απαρτίζουν το τρίπτυχο «3 φορές ξένος» παρακολουθούν την κατάληξη των ξένων. Πού καταλήγουν οι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον; Πόσοι, τελικά, καταφέρνουν να φθάσουν στη «γη της επαγγελίας», πόσοι εγκλωβίζονται σε «δομές φιλοξενίας», πόσοι ζουν παραπεταμένοι στο περιθώριο της κοινωνίας και πόσοι καταλήγουν νεκροί στον πάτο της θάλασσας;
*Το έργο πρωτογράφτηκε το 2013-2014.
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σολδάτος
Ερμηνεύουν: Νίνα Ακτύπη, Ντέμη Αντωνοπούλου, Βασίλειος Γαλουτζής
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖ Τζένη Δάγλα
«…Ήταν θέατρο Σκιών η εποχή εκείνη…
Από το σκοτάδι η Σκιά
το βήμα της ζωής μιμείται
κι απομένει το μη-φως
το μη-φως…»
Η αληθινή ιστορία του Νικόλαου Σπυριούνη, που σκοτώθηκε στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, το 1946. Ο Καραγκιόζ και τα Κολλητήρια ξεπηδούν από το πανί και το θέατρο σκιών μεταφέρεται στη σκηνή της αληθινής ζωής και τα σκοτεινά χρόνια του εμφυλίου, όπου ο αδερφός, ο φίλος και ο γείτονας μετατράπηκαν σε απειλητικές σκιές. Ο ήρωας εξιστορεί τη λύπη μιας εποχής, τότε που οι αιχμάλωτοι έσκαβαν τον ίδιο τους τον λάκκο και έπεφταν μέσα, όταν τα αλλοτινά ψυχαδέρφια τους «τους κερνούσαν μολύβι».
Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Ερμηνεύουν: Δήμος Αβδελιώδης, Βερόνικα Αργέντζη
ΛΟΞΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Μαρία Λαϊνά
«Δείξτε μου επιτέλους έναν σπουδαίο, γυναικείο ει δυνατόν, ρόλο».
Μια ηθοποιός, ένας σκηνοθέτης και ένας θεατής ανοίγουν διάλογο με την παγκόσμια δραματουργία. Αναζητώντας έναν σπουδαίο γυναικείο ρόλο, η Γυναίκα ενσαρκώνει την Έντα Γκάμπλερ, τη Δεσποινίδα Τζούλια, τη λαίδη Μάκβεθ, την κυρία Άλβινγκ, τη Μήδεια… Έργο θεάτρου εν θεάτρω, όπου χαρακτήρες και λόγια αναμιγνύονται μεταξύ τους, ενώ άλλοτε βγαίνουν εκτός πορείας και λοξοδρομούν, εκφράζοντας σκέψεις και προβληματισμούς γύρω από τους ήρωες του Ίψεν, του Τσέχωφ, του Στρίντμπεργκ, του Σαίξπηρ, του Ουίλιαμς, του Ευριπίδη.
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας
Ερμηνεύουν: Ανδρέας Μαντάς, Λουκία Μιχαλοπούλου, Τηλέμαχος Μούσας
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ Σόνια Ζαχαράτου
«Τα σώματα η μνήμη τα ντύνει πορφύρα. Τα σώματα. Τα άλλα σώματα. Εκείνο. Εκείνα. Το σώμα. Το δικό της σώμα. Το σώμα το δικό της;…
Κλείνει τα μάτια, θυμάται, αγγίζεται, γλείφει τα χέρια, δαγκώνει τα χείλη, θυμάται, η γλώσσα της γυροφέρνει και παιχνιδίζει, καυτό πάντα το στόμα από τα φιλιά που την έχουν πνίξει, μια ζωή! Μια ζωή… Αυτή η πυρκαγιά ποτέ δεν σβήνει…
-Μαρία είπαν ότι μπορεί να τη λένε; Γιατί».
Το ταξίδι της ζωής μέσα από την πορεία ενός τρένου με προορισμό τον βορρά. Στο βαγόνι της ταχείας 535, μία γυναίκα στέκεται όρθια μπροστά στο παράθυρο, ατενίζοντας τις γέφυρες, τις πόλεις και τους ανθρώπους να χάνονται πίσω της. Καθώς οι ώρες και τα χρόνια περνούν, το τρένο δεν σταματά πλέον στους σταθμούς, αντιθέτως αυξάνει ταχύτητα, παρασέρνοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Ένα δάκρυ, σταγόνα βροχής, μια ζωγραφιά στο τζάμι, μια μπάλα, η μυρωδιά του δρόμου και η γεύση του ταξιδιού, συνθέτουν το νοσταλγικό πέρασμα από τη ζωή.
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Τζαβάρα
Μουσική/Βιολοντσέλο: Στέφανος Γιαννόπουλος
Animation χαρακτικής: Χριστόφορος Κατσαδιώτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Βουτσινά
Ερμηνεύει: Χάρις Συμεωνίδου
Συμμετέχουν επί σκηνής: Βαγγέλης Δουκουτσέλης, Γιώργος Δουργούτης, Τζίνα Ντέγκα
ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ. ΕΝΑ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ Δανάη Παπουτσή
«Εμείς είμαστε ο ιός».
ΜetaΜανιφέστο. Μια καθολική ψυχική διαμαρτυρία. Με ακραία παρατήρηση, με διαρκή αίσθηση του πόνου, της εγκατάλειψης, της απώλειας, του φόβου, του παιχνιδιού, και μιας ιδιοσυγκρασιακής ευτυχίας, το μανιφέστο αποτελεί ένα ψηφιδωτό κραυγών-μαρτυριών με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, επαναπροσδιορίζοντας ένα νέο τοπίο της ανθρώπινης αντιληπτικότητας στα πλαίσια μιας οριακά «βακχικής» τρέλας και πνευματικής ανάτασης με οδηγό το ασυνείδητο, το ψυχικό και πνευματικό άβατο.
Σκηνοθεσία: Δώρα Στυλιανέση
Ερμηνεύουν: Σπύρος Βάρελης, Δανάη Παπουτσή
RUBY TUESDAY Μαριτίνα Πάσσαρη
«Ακούω το Ruby Tuesday στο παλιό κασετόφωνο που έφτιαξε ο Αντρέας, μετά βγαίνω βόλτα στην παραλία, υπάρχουν στιγμές που κοιτάζω τον ουρανό πάνω από το νησάκι
και σκέφτομαι, όλα θα πάνε καλά, και άλλες στιγμές, όπως τώρα, που ξέρω ότι αυτός ο κόσμος θα τελειώσει».
Το Ruby Tuesday παρακολουθεί τις ζωές τεσσάρων ανθρώπων κατά τη διάρκεια μιας τριακονταετίας. Τι τους ενώνει και τι τους χωρίζει; Ποιο μέλλον αναμένουν στη νεότητά τους και ποια πορεία χαράζουν, τελικά, οδεύοντας προς τη μέση ηλικία; Έρωτες, απογοητεύσεις, παρανομίες, ασθένειες, απιστίες και οικογενειακή ζωή συνθέτουν τις πτυχές της ζωής τους, με φόντο σημαδιακές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, υπό τους ήχους των Rolling Stones.
Σκηνοθεσία: Μαριτίνα Πάσσαρη
Πρωτότυπη μουσική – Ηχητική επιμέλεια: Στάθης Ιωάννου
Κινησιογραφία: Αλίκη Καζούρη
Επιλογή τραγουδιών: Μαριτίνα Πάσσαρη, Νίκος Σαββάτης
Οπτικό υλικό: Παύλος Πάσσαρης
Ερμηνεύουν: Γιώργος Γογώνης, Βασίλης Καζής, Λίνα Καμπούρογλου, Μαίρη Κόκου, Μαριτίνα Πάσσαρη, Κωνσταντίνα Σκανδάλη
Μουσικός επί σκηνής: Στάθης Ιωάννου
ΣΚΑΒΟΥΝ ΤΟΥΝΕΛ Μάργκαρετ Γουέσελινκ
«Μα τα δεντριά που φύτεψα, μπάζα και σκόνη…»
Οι κάτοικοι ενός απομακρυσμένου ορεινού χωριού εξεγείρονται ενάντια στην εκσκαφή ενός τούνελ κάτω από τη γη τους. Το δημόσιο έργο πρόκειται να διαπεράσει την περιουσία του Γιάννη, καταστρέφοντας τα λιγοστά δέντρα που του έχουν απομείνει. Ο ισχυρός δεσμός του με τη γη των προγόνων του δεν του επιτρέπει να συνθηκολογήσει με την κυβέρνηση. Δύο ηλικιωμένες γυναίκες τον βοηθούν να προστατέψει την περιουσία του, αναζητώντας απαντήσεις για τη γη του, αλλά και για τους ίδιους τους τους εαυτούς.
Μετάφραση: Βίκυ Σονικιάν
Σκηνοθεσία: Γιώργος Κατσιφής
Ερμηνεύουν: Δημήτρης Καλλέργης, Εύα Μοσχολιδάκη, Φανή Παρλή
ΤΟ ΑΝΤΙΓΟΝΟ Ευγενία Μαραγκού
«Ο κόσμος γουστάρει να βλέπει πτώματα για να νιώθει ζωντανός. Ο κόσμος γουστάρει να πίνει αίμα, αλλά κωλώνει να το κάνει μόνος του. Περιμένει να του το σερβίρεις με οικολογικό καλαμάκι για να έχει άλλοθι».
Όταν μια γυναίκα αναγνωρίζει σε μια γκαλερί, που εκτίθενται ως «έργα τέχνης» τα νεκρά σώματα πολιτικών κρατούμενων, τον νεκρό αδερφό της, κλέβει το πτώμα με σκοπό την ταφή του. Οι φορείς εξουσίας καταδικάζουν την πράξη της, ενώ το αποσυντεθειμένο σώμα έχει ήδη αρχίσει να μολύνει τους κατοίκους της πόλης, εξαπλώνοντας θανατηφόρα επιδημία. Ποιο θα είναι το αντιγόνο και ποια η Νέμεσις
όταν ο θάνατος αποκαλείται τέχνη, οι νεκρόφιλοι καινοτόμοι, οι ταριχευτές καλλιτέχνες και οι επιστήμονες celebrities;
Σκηνοθεσία: Ιουλία Σιάμου
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Σχεδιασμός Ήχων: Δημήτρης Πικράκης
Σχεδιασμός Αφίσας: Έστερ Σώτια Λουκά
Ερμηνεύουν: Ντίνος Γκελαμέρης, Μαρία Νεφέλη Δούκα, Δημήτρης Καραβιώτης, Δημήτρης Ντάσκας, Γιώργος Τάτσης