Φοίβος Μπότσης, Επαφή

Αθήνα, βράδυ παραμονής Χριστουγέννων σε ενεστώτα χρόνο. Ο Θάνος και ο Ανδρέας, δύο εραστές που έχουν χωρίσει, ξαναβρίσκονται. Το παρελθόν είναι νωπό, η συγκίνηση, ο θυμός, τα τραύματα, η ματαιωμένη επιθυμία για υπέρβαση των ορίων. Απέναντι σε αυτό το ζευγάρι, ένα άλλο μάλλον παράδοξο δίδυμο: η ηλικιωμένη κυρία Πόπη και το καναρίνι της. Ένα σχόλιο για τους χωρισμούς και την ανάγκη για ουσιαστική επαφή, σε μια πόλη που δεν γιορτάζει πια.

BENA: Τέλη Αυγούστου ήταν, κι ο ήλιος έπεφτε κι ερχόταν η πρώτη δροσιά του δειλινού και καθόταν πάνω στο δέρμα μας και νιώθαμε ένα ρίγος αλλά δεν φεύγαμε, μόνο κοιτούσαμε τον ορίζοντα χωρίς να μιλάμε, νιώθαμε άτρωτοι κι ακούγαμε ο ένας την ανάσα του άλλου σαν να ’ταν η τελευταία φορά που καθόμασταν δίπλαδίπλα. Ωραία ήταν τότε. Τότε που είχαμε μόνο θάλασσα μπροστά μας.

(ανάθεση συγγραφής έργου)
Σκηνοθεσία: Μύρνα Τσάπα
Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος
Μουσική επιμέλεια και βιολοντσέλο: Ίρινα Δημάκη
Ερμηνεύουν: Δημήτρης Μακαλιάς, Έρση Μαλικένζου, Δημήτρης Μοθωναίος

Μοιραστείτε τη δημοσίευση