Γιάννης Μαυριτσάκης, El chupacabras της δασκάλας με τα χρυσά μάτια
ΣΤΡΑΤΗΣ ΒΡΑΝΑΣ: Μου έλειψες, αγαπημένε. Κι εσύ και η δασκάλα. Η γλυκιά μου η δασκάλα. Με όλη αυτή την έμφυτη χάρη και τη δύναμη του χαρακτήρα. Απελπιστικά όμορφη. Τόση ομορφιά είναι σχεδόν προσβλητική, θα έπρεπε να απαγορεύεται. Με λίγο λιγότερη ομορφιά όλα θα ήταν πιο υποφερτά, πιο κατανοητά. Το μόνο που με ησυχάζει κάπως είναι η βεβαιότητα ότι βρήκε κι αυτή τον δρόμο της προς τη χώρα των ασπόνδυλων, άσφαλτος δρόμος, όλοι τον βρίσκουν, κανείς δεν χάθηκε ποτέ σ’ αυτή τη διαδρομή, τώρα η
δασκάλα με τα ολόχρυσα μάτια έχει πλέον μεταμορφωθεί σε δασκάλα χωρίς καθόλου μάτια, στις κόγχες που άλλοτε συνωστίζονταν οι πιο αστραφτερές εικόνες τώρα πηγαινοέρχονται ανενόχλητα πλατυέλμινθες, βρομάταροι και προνύμφες. Λοιπόν, Λεωνή, πώς σου φαίνεται το νησί μας; Συχνά θα έχουμε και θεατές εδώ στη μεγάλη μας ερημιά,
αλλιώς τι ερημιά θα ήταν αν δεν υπήρχαν θεατές που να μπορούν να πιστοποιήσουν το τρομαχτικό της μέγεθος, όχι, μη φανταστείς τίποτα σπουδαίο και οργανωμένο, άνθρωποι τυχαίοι, περαστικοί, άνθρωποι που διέρχονται παρεμπιπτόντως τα μαύρα μας νερά, πάνω σε κάθε είδους πλεούμενο, από φωταγωγημένα κρουαζιερόπλοια και πλοία της γραμμής μέχρι τρατόβαρκες, κανό και φουσκωτά, περνάνε, μας κοιτάζουν, αραιά και πού κάποιος μας κουνάει από μακριά το χέρι κι ύστερα φεύγουν, πάντοτε φεύγουν, απαγορεύεται η αποβίβαση στο νησί μας, αυτό το νησί φτιάχτηκε αποκλειστικά για μας, είμαστε οι νόμιμοι δικαιούχοι και οι μοναδικοί του κάτοικοι, έχει και ταμπέλα με τα ονόματά μας, Στρατής Βρανάς παύλα Λεωνής Δρίβας… Ή αν προτιμάς Λεωνής Δρίβας παύλα Στρατής Βρανάς, η σειρά είναι άνευ σημασίας, δεν έχει αξιολογικό χαρακτήρα και ούτε υπονοεί τίποτα, αν και πρέπει να ομολογήσω πως το δικό σου όνομα χτυπάει καλύτερα στ’αυτιά, Λεωνής Δρίβας, εξαιρετικά καλοφτιαγμένο όνομα, όνομα με παράστημα, όνομα αντάξιο ενός πρωταγωνιστή, ίσως κι εγώ αν με έλεγαν Δρίβα, και όχι Βρανά, να είχα μια άλλη θέση στην ιστορία, μια τελείως διαφορετική εξέλιξη, μπορεί αν με έλεγαν Δρίβα να ήμουν εγώ ο ζωγράφος της υπόθεσης, όχι εσύ, και η δασκάλα με τα χρυσά μάτια να έπεφτε στον δικό μου έρωτα, όχι τον δικό σου, για σκέψου κι αυτήν την περίπτωση, όλα να καθορίστηκαν από το όνομα, από τον συνδυασμό αυτών των ελάχιστων φθόγγων, σκέψου φερειπείν εσένα με μια απλή αντιμετάθεση δύο συμφώνων και απαλοιφή του ρ αντί για Δρίβα να σε λέγαν Βίδα, ή ακόμα χειρότερα να σε λέγαν Κατσαβίδα, δεν θα είχες καμιά ελπίδα, ναι, νομίζω ένα τέτοιο όνομα θα ήταν πράγματι καταστροφικό.
Διαβάζει ο ίδιος ο συγγραφέας