Γιώργος Χειμωνάς, Φαίδρα
Τραγωδία/όπερα σε δύο πράξεις και εννέα σκηνές. Με βάση όλες τις ελληνικές και λατινικές γραφές τις οποίες χρησιμοποίησε ο Jean Racine – όπως αναφέρει ο Γιώργος Χειμωνάς. (Πρώτη παρουσίαση του ανέκδοτου έργου.)
Φαίδρα, η κάθοδος στον Άδη του έρωτα Το «avatar» της Φαίδρας στον πλανήτη μιάς «άλλης» Σκυθίας (Ακροαματική Διαδικασία) Η Φαίδρα θα κατέβει στον Άδη του Έρωτα, δηλαδή θα ανέβει στη Σκηνή! Λέγοντας «Σκηνή» εννοώ τον άυλο εκείνο χώρο που σχηματίζεται όταν η φωνή του ηθοποιού συναντήσει την αντανάκλασή της. Στην παλίμψηστη Φαίδρα του Γιώργου Χειμωνά ο «θεμέλιος λόγος» του μεταστοιχειώνει Τραγωδία και Όπερα σε ένα είδος ΟΛΟΓΡΑΦΙΑΣ. Λόγος εξωστρεφής, τρισδιάστατος, προσομοιούμενος με την κειμενική διατύπωση μιας αξονικής τομογραφίας από τον ωσεί πάσχοντα, επιστήμονα-καλλιτέχνη, προς τον, οιονεί ασθενή, θεατή-ακροατή.
Ιππόλυτος
Αν ο Θησέας νίκησε τα ανήμερα θηρία που φώλιαζαν
στου Ποσειδώνα τις σπηλιές
και κέρδισε Χάρη από το Θεό
να εκπληρώνει τις ευχές που του ζητάει –
νικήθηκε
αμέτρητες φορές από ανίκητο Εχθρό
το τέρας, που ταπεινώνει
τους αθανάτους και τους θνητούς –
νικάει:
τον Έρωτα´ τον αμείλικτο, και από τον θάνατο
πιο ισχυρό Ληστή ψυχών, ηρώων και θεών´ εγώ
θα τον νικήσω
τον δικό μου πολεμώντας έρωτα
μοναχός
στην αφιλόξενη εξορία, την πιο ερημική´ εκεί, μόνοι
στην ίδια μου ψυχή
άοπλος θα τον αφοπλίσω
[…] και στον άθλο τον ακατόρθωτο, που το σώμα
γίνεται αντίπαλος της ζωής
εγώ
του εαυτού μου, θα βγω νικητής. Από την μητέρα μου
την Στρατηγό το έχω μάθει´ στις μάχες
με τα πάνοπλα πάθη
νικητής είναι πάντα ο νικημένος´
Επιμέλεια παρουσίασης: Θεατρική Λέσχη Βόλου
Διδασκαλία: Σπύρος Βραχωρίτης
Ερμηνεύουν: Χριστιάννα Καραμανίδου, Ευάγγελος Χρήστου, Ανδρέας Κουτσουρέλης, Γρηγόρης Δαλαλάκης