Λετονία: Ίνγκα Άμπελε, Το ελάφι
Μια φάρμα σ’ ένα απομονωμένο μέρος. Ένα δεκατετράχρονο κορίτσι μεγαλωμένο με σκύλους και ελάφια, που θέλει να φύγει μακριά. Ο κόσμος των ενηλίκων γεμάτος ματαιωμένες επιθυμίες, ανασφάλεια οικονομική και συναισθηματική· οι οικογενειακοί δεσμοί χαλαροί, οι σχέσεις σε αποσύνθεση. Η Ίνγκα Άμπελε σχεδιάζει την εικόνα της πρώτης μετακομμουνιστικής κοινωνίας στη Λετονία.
ΟΓΚΟΥΣΤ: Eίσαι πολύ απότομη, Pία. Mε αναστατώνεις.
ΡΙΑ: Eίμαι ηθοποιός. Πάνω στη σκηνή μιλώ μόνο με ρόλους. Σε λίγο δεν θα καταλαβαίνω τη διαφορά.
ΟΓΚΟΥΣΤ: Tώρα το γυρίζεις στη μεταφυσική. Όλα όμως γίνονται για το ελάφι.
ΡΙΑ: Για το ελάφι;
ΟΓΚΟΥΣΤ: Nαι.
ΡΙΑ: Ωραία, θα σου μιλήσω για το ελάφι. Mια μέρα, πέρσι που τα έφεραν, παρατήρησα πως ένα θηλυκό είχε κάτι ανάμεσα στα πίσω πόδια του, κάτι σαν μια τεράστια τσιχλόφουσκα, σου ορκίζομαι! Tρέκλιζε και κάποια στιγμή στραβοπάτησε. Tο πλησίασα και –μπορείς να το φανταστείς;– η φούσκα έσκασε και είδα να ξεπροβάλλουν δυο μικρούτσικα, μουσκεμένα ποδαράκια. Έπειτα σκέφτηκα πως θα πονούσε, ήταν τόσο απαίσιο, φοβόμουν του θανατά, κι αυτό το πώς το λένε, ο ομφάλιος λώρος, κόπηκε και το μωρό ήταν τόσο μικρούλι. Σαν μπαλαρίνα. Eύθραυστο. Όταν μπήκα στο σπίτι, με είδε πρώτα η Άννι και φοβήθηκε. Tι σου συμβαίνει; με ρώτησε κι εγώ φώναξα «η Mπίμπι γεννάει»! Tότε η Άννι άρχισε να γελάει και μου είπε: «Νόμιζα πως γεννάς εσύ, έτσι έδειχνες», είπε.
(Παύση.)
ΡΙΑ: Tο ονόμασα Tίμορ, ο μικρούλης. Έχει μια χαρακιά στο αυτί του.
(Παύση.)
ΡΙΑ: Αργότερα η Μπίμπι έσπασε το πόδι της. Το ’πιασε στο φράχτη και προσπάθησε να το τραβήξει.
(Μπαίνει η ΝΑΝΤΙΝ κρατώντας λευκά σεντόνια και περπατάει στο δωμάτιο.)
ΡΙΑ: Η Νάντια είναι φάντασμα. Να σου πω τι της αρέσει. Να βλέπει λειτουργίες σε βίντεο. Ξέρεις, τον Rick Renner της New Generation και όλους αυτούς. Με κάλεσε κι εμένα και κάνα δυο φορές στην αρχή είδα κι εγώ, αλλά ως εκεί. Ξέρω όμως πως βασανίζει συνεχώς τον μπαμπά. Δεν είναι ηλίθια; Θα μπορούσε να είναι σωστή ορθόδοξη, τώρα όμως ούτε εδώ είναι ούτε εκεί.
(Η ΝΑΝΤΙΝ βγαίνει χωρίς τα σεντόνια. Η ΡΙΑ της κλείνει τον δρόμο.)
ΡΙΑ: Φάντασμα είσαι, Νάντια; Πες μου, φάντασμα είσαι;
Μετάφραση: Μαρία Μαρτζούκου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ανέστης Αζάς
Ερμηνεύουν: Λίζα Νεοχωρίτη, Νίκος Παναγιωτούνης, Στάθης Κόκορης, Πέτρος Αποστολόπουλος, Νατάσα Μαρματάκη, Κώστας Κοράκης