Μάνος Λαμπράκης, Puerto Grande
To Puerto Grande μού φανερώθηκε σε μια περίοδο που η «καλλιτεχνική» μου (ας μου επιτραπεί για σήμερα μόνο, αγαπητοί φίλοι και φίλες, χρήση του όρου) νιότη απ’ τη μια βρέθηκε σε κίνδυνο κι απ’ την άλλη βίωσε μια ακραία εμπειρία αδάμαστη και αναγκαία, ωστόσο. Οφείλω τα της προσωπικής μου νιότης στην οικογένειά μου και στην Κρήτη, που με μεγάλωσε ακραίο και ακέραιο και οφείλω την καλλιτεχνική μου νιότη στη γενναιοδωρία 4 γυναικών. Στη Λούλα Αναγνωστάκη, που πρώτη διάβασε τις χειρόγραφες σελίδες και με εμψύχωσε μέσα από τις τηλεφωνικές γραμμές Αθήνα–Βερολίνο για την αυθάδεια του έργου. Στη Μαργαρίτα Καραπάνου, γιατί με έκανε μέλος οργανικό του μαγικού κόσμου τής Στρατιωτικού Συνδέσμου, όπου ανδρώθηκα την εφηβεία μου. Στη Ρούλα Πατεράκη, που όχι μόνο υιοθέτησε τον ενθουσιασμό και τις αιωρούμενες λέξεις του κειμένου –είναι δικός της υιός διαμάντι–, αλλά μεταχειρίστηκε με αγάπη και χρήματα μια ομάδα 14 περίεργων, αλλά δαιμόνιων Ελλήνων ηθοποιών, και βέβαια στη Σίσσυ Παπαθανασίου, που επιβίβασε με ειλικρίνεια και αγάπη το Puerto Grande στο παρθενικό ταξίδι του Αναλογίου της. Ευχαριστώ θερμά έναν έναν τα μέλη της Ένωσης Κριτικών, κυρίως γιατί αυτή η υποψηφιότητα αποτελεί μια αφορμή να ξαναεπιχειρήσω να δημιουργήσω ελεύθερα και με τρόπο μοναχικά ελληνικό εντός μου, τάξη αδιανόητη με βάση τα ανθρώπινα. Σας ευχαριστώ.
Μ. Λ.
Από την ομιλία του συγγραφέα στην τελετή απονομής του Βραβείου Σκηνοθεσίας Νεοελληνικού Έργου «Κάρολος Κουν» 2009
ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ ή WIR HALTEN DURCH
Οι ντουζιέρες στο Detention Hospital W. Ένας πλαστικός κουβάς γεμάτος νερό. Μπαίνει η Sally. Κάθεται. Ανάβει η φωτεινή προβολή διαφάνεια του Θεού «Δεν Ξέρω Ποιος» Απ’έξω ένας στρατιώτης τραγουδάει το “Blowing in the wind” του Dylan. Η Sally δεν ξέρει τι να αρθρώσει. Βγάζει από την τσέπη της και διαβάζει ένα γράμμα του Bunker.
SALLY
Μια άδεια καρδιά
γεμάτη
σκοτάδι
χρειάζεται θάρρος
να κάνεις
τους
άλλους
αυτούς που αγαπούν
να υποφέρουν
αλλά αυτό
αυτό
που βρίσκουμε στον άλλο
ανάμεσα στα ρούχα του
και την ψυχή του
μας είναι ξένο
ξένο
και στους δύο
(Σιωπή.)
Άνθρωπος
Άνθρωπος
δύο κουβάδες νερό
ψήγματα
ορισμένων
άλλων στοιχείων
και πολύ λίγος
λίγος
σίδηρος
που δε φτάνει
ούτε για να φτιάξεις
ένα καρφί
ένα καρφί
Πεθαίνουμε όπως ζούμε;
(Μεγάλη Σιωπή.)
Ένα λιμάνι
Η ζωή
Ένα λιμάνι
κι ο επόμενος γύρος θα είναι
το σύμπαν
αυτό το απόλυτο κενό
(Σιωπή.)
Είμαι Άρρωστος
Δεν είμαι
μέσα μου
μέσα μου
Πίσω μου
στήνεται
το σκηνικό
ενός
καθημερινού
θανάτου
Δεν ξέρω τίνος
είμαι έρωτας
Δεν ξέρω τίνος
είμαι θύμα
Η φωτεινή προβολή διαφάνεια του Θεού «Δεν Ξέρω Ποιος» σβήνει. Ο στρατιώτης συνεχίζει το τραγούδι του. H Sally κλαίει.
Ερμηνεύει η Ρούλα Πατεράκη