Μαρία Παπαλέξη, Ζωγράφισέ το
Δύο έφηβοι, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, ετοιμάζονται να βάλουν τη δική τους πινελιά στον τεράστιο πίνακα που έχουν ζωγραφίσει οι πρόγονοί τους, προπαππούδες, παππούδες, γονείς… ο καθένας με τη σειρά του. Η διαδικασία, όμως, αποδεικνύεται γεμάτη εκπλήξεις και απρόοπτα. καθώς οι «εικαστικές εμπνεύσεις των προγόνων τους» προσφέρουν το κατάλληλο έδαφος για να τοποθετήσουν τους εαυτούς τους στον χώρο και στον χρόνο, στο πριν και στο τώρα. Ένα έξυπνο κείμενο για εφηβικό κοινό, με ήρωες δύο παιδιά μπροστά στην ενηλικίωση.
ΚΟΡΙΤΣΙ: Πού είσαι;
ΑΓΟΡΙ: Νομίζω πως μπήκα στον πίνακα!
ΚΟΡΙΤΣΙ: Τι; Έλα, κόφ’ την πλάκα. Πού είσαι;
ΑΓΟΡΙ: Εδώ! Μέσα σε μια βάρκα!
ΚΟΡΙΤΣΙ (έκπληκτη, ψάχνει με το βλέμμα στον πίνακα, μέχρι που βρίσκει το αγόρι): Α, εκεί είσαι! Πώς βρέθηκες εκεί; Τι θα πω στη μαμά;
ΑΓΟΡΙ: Δεν αφήνεις τα λόγια, να με βγάλεις αποδώ;
ΚΟΡΙΤΣΙ: Περίμενε. Θα ζωγραφίσω ένα σκοινί, να το πιάσεις και να βγεις έξω.
ΑΓΟΡΙ (ειρωνικά): Να το πιάσω και να βγω έξω, ε;
ΚΟΡΙΤΣΙ: Ε… σκέφτηκα…
(Μικρή παύση.)
ΑΓΟΡΙ: Και τώρα τι κάνουμε;
(Σκέφτονται.)
ΚΟΡΙΤΣΙ: Ίσως, αν προχωρήσουμε λίγο μέσα στον πίνακα, να βρούμε ένα σημείο να βγούμε.
ΑΓΟΡΙ: Πώς θα προχωρήσουμε, όμως; Αυτή η βάρκα είναι ακίνητη και γύρω γύρω όλο μουτζούρες. Α, το βρήκα! Θα ζωγραφίσω ένα πανί, για να προχωρήσουμε! (Ζωγραφίζει.) Καλά, θα σε πάω βόλτα με ιστιοφόρο! (Τελειώνει το σχέδιο και της το δείχνει περήφανος.) Ε;
ΚΟΡΙΤΣΙ (με ύφος «είσαι ηλίθιος»): Ναι. Δε φυσάει, όμως. Άσε, θα αναλάβω εγώ. (Ζωγραφίζει.)
ΑΓΟΡΙ: Τι είναι αυτά;
ΚΟΡΙΤΣΙ: Κουπιά. Πιάσε το ένα και πάμε.
(ανάθεση συγγραφής έργου)
Σκηνοθεσία: Βαλεντίνα Παπαδημητρακάκη
Μουσική: Λαέρτης Μαλκότσης, Έλλη Βασιλάτου
Ερμηνεύουν: Λαέρτης Μαλκότσης, Δημήτρης Πασσάς, Ελεάνα Στραβοδήμου