Μαρία Τσιμά, Ίσια δικαιώματα
Πριν δύο χρόνια άρχισα να μαζεύω προσωπικές μαρτυρίες γυναικών, που είχαν έρθει στην Ελλάδα από διάφορες χώρες κυρίως εκτός Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης. Αφορμή στάθηκε ο κατάκοιτος πατέρας μου, που τον ίδιο καιρό δεχόταν τις υπηρεσίες μιας αλλοδαπής γυναίκας. Μετά από πολλές συζητήσεις, με συγκίνησε βαθιά η ιδιαίτερη σχέση που ανάπτυσσε η γυναίκα αυτή με τον ίδιο, τη μάνα μου και μένα. Είχε αφήσει τη χώρα της, τον δικό της πατέρα, τον άντρα της, τα παιδιά της και είχε έρθει να φροντίσει ένα γέρικο σώμα.
Η Λορέτα από τη Σιέρα Λεόνε, η Μαρίνα από τη Γεωργία, η Νατάσσα από τη Λιθουανία, η Κλάρα από την Πολωνία, η Τοντόρκα από τη Βουλγαρία, η Οξάνα από τη Ρωσία… αναρωτιέμαι αν μιλώντας γι’ αυτές τις γυναίκες… δεν μιλώ και για μας τους ίδιες…
«Είναι έγκλημα που μιλάω ελληνικά; Είναι γλώσσα σου! Πρέπει να χαίρεσαι που μιλάω ελληνικά.» Και μου κλείνει το τηλέφωνο.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιώργος Παλούμπης
Ερμηνεύουν: Λήδα Πρωτοψάλτη, Ανατολή Αθανασιάδου, Έλενα Μαρσίδου, Μαρίνα Πολυμέρη, Στέφη Πουλοπούλου