Μιχάλης Βιρβιδάκης, Περί Φύσεως
Αύγουστος. Παραμονή του Σωτήρος. Σε ένα απόμερο λιμανάκι κάποιας ελληνικής παραλίας, τρεις άνθρωποι κάνουν το απογευματινό μπάνιο τους περιμένοντας το φεγγάρι να ανατείλει μέσα απ’ τη θάλασσα. Κι ενώ περιμένουν, συζητούν περί παντός επιστητού, όπως μάλλον θα συνέβαινε πάντα και με όλους όσοι μπήκαν πριν από εκείνους στα νερά αυτά.
Ο Σοφοκλής Ποθουλάκης και ο Ευριπίδης Περίανδρος με τη γυναίκα του Ευλαμπία, τρία κεφάλια πάνω απ’ το νερό, τρεις φευγαλέες αντανακλάσεις της ιστορίας στο φως του δειλινού, μιλούν, σχολιάζουν, υπερθεματίζουν, αγανακτούν, εύχονται για όλα όσα απασχολούν τη ζωή τους στον τόπο αυτό. Και ενώ ήδη έχουν αρχίσει να έρχονται ένας ένας ο χορός των πανηγυριστών, το φεγγάρι, ολόγιομο, ξεπροβάλλει στον ορίζοντα.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Αν έβγαζα ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και διέθετα στις παραλίες αυτές τις, τρόπον τινά, αυτοσχέδιες κορδέλες…
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Επί πληρωμή;
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Α! Θα είχα γίνει πλούσιος σήμερα. Αμφιβάλλετε;
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Καθόλου! Αν αναλογισθώ μάλιστα πόσες και πόσες ζωές έχουν πάει στράφι.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Ήρθατε στα λόγια μου!
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Εξαιτίας και μόνον αυτού του λόγου!
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Να νομίζεις ότι… και να μην!
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Πω πω!
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Φοβερό… Τι σας λέω;
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Τρομερά επικίνδυνο.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Τρομερά!
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Η θάλασσα δεν παίζει.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Ο βυθός είναι κάτι απροσδιόριστο πολλές φορές.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Κάτι σκοτεινό.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Αίνιγμα.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Ξεγελάει…
Σκηνοθετική επιμέλεια: Έφη Θεοδώρου
Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Δημήτρης Παπανικολάου, ‘Ελενα Τοπαλίδου
Βίντεο: Αγγελική – Χάιδω Τσόλη
Σχεδιασμός ήχων: Χριστίνα Καρποδίνη