Νάνσυ Σπετσιώτη, Balance
Ένα ζευγάρι. Μια γυναίκα κι ένας άνδρας κάνουν μια νέα αρχή. Η γυναίκα ασθενής. Ο άνδρας προσπαθεί να τη βοηθήσει. Ένα σκληρό σχόλιο για τις ανθρώπινες σχέσεις και το διάνυσμά τους εν τω χρόνω.
Χ: Πας πολύ καλύτερα.
(Της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.)
Ψ: Είναι η ζέστη που με χαλαρώνει.
Χ: Πολλή σκόνη έχει εδώ μέσα
(Κουνάει τα χέρια του εδώ κι εκεί για να τη διώξει. Η Ψ κάνει να σηκωθεί.)
Ψ: Να βοηθήσω;
Χ: Γιατί, εγώ γιατί είμαι εδώ;
Ψ: Κι εγώ τι θα κάνω, θα κάθομαι;
Χ: Όχι βέβαία. Αλλά θέλω να σου δείξω ότι δεν είμαι και εντελώς άχρηστος. Έχω προσόντα… κρυμμένα…
(Ο Χ πηγαινοέρχεται και φέρνει μέσα τις βαλίτσες.)
Ψ (χαμογελά): Είναι μακριά η θάλασσα;
Χ: Μπα… οχτακόσια μέτρα.
Ψ: Τη μυρίζω, σαν να είναι δίπλα, αλλά αποδώ δε φαίνεται τίποτα.
Χ: Τη φέρνει το αεράκι. Μόλις συμμαζέψουμε εδώ μέσα, θα πάμε βολτούλα. Και ο κήπος έξω θέλει ξεβοτάνισμα. Πολύ ψήλωσαν… Θα πάω να πάρω κλαδευτήρι απ’ την πόλη και σπόρους για λουλούδια.
Ψ: Τριαντάφυλλα, μην ξεχάσεις, τα λευκά τα ωραία και ό,τι άλλο θες. Τελικά είν’ ωραία εδώ. Καλύτερα απ’ ό,τι περίμενα… Α… να μη φυτέψεις πολλά λουλούδια, να ’χει χώρο για περπάτημα.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Φοινίτσης
Ερμηνεύουν: Ιωάννα Παππά, Ιωσήφ Μαρινάκης