Νίνα Ράπη, Angelstate
ΑΝΟΡΕΚΤΙΚΗ: Δεν είναι ενοχή. Έμαθα την ενοχή πριν καν μάθω να μιλάω. Είναι κομμάτι του εαυτού μου η ενοχή, κάτι δικό μου. Δεν είναι ενοχή λοιπόν. Ούτε και φόβος είναι. Ούτε φόβος είναι λοιπόν. (Παύση.) Αμφιβολία είναι. Αυτό είναι που με σκοτώνει.
ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ήθελε, λέει, να σπάσει τον πάγο, τον πάγο που με παγίδευε, τον πάγο που δε μ’ άφηνε να νιώσω όλη την αγάπη που μου έδινε, όλη την. Γαμώτο. Δεν κάνω εγώ γι’ αυτά.
ΜΠΟΝΤΥ ΜΠΥΛΝΤΕΡ: Δεν τον τιμώρησα, όμως, όχι όπως με τιμωρούσε αυτός. Θα ήταν σαν να εκμεταλλευόμουνα ένα γέρο, άρρωστο άνθρωπο. Δε θα
μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο.
ΙΕΡΕΑΣ: Ο Άρης δίπλα μου, περιμένει υπομονετικά να πάψω ν’ αναπνέω… Ήταν σα να δίνεις μια μάταιη μάχη, χαμένη. Κι όμως κάτι μέσα σου, ένστικτο επιβίωσης υποθέτω, σε αναγκάζει. Σε αναγκάζει να παλέψεις. Και παλεύεις. Πάλεψα, λοιπόν. Πάλεψα να ξαναβρώ την ανάσα μου, να γυρίσω σ’ αυτή την πραγματικότητα. Και γύρισα… Χωρίς εκείνον.
ΝΤΟΜΙΝΑΤΡΙΞ: Άρχισε να παίζει όλο και πιο επικίνδυνα. Άρχισε να πιέζει καταστάσεις, με έφτανε στα άκρα. Τότε μόνο ένιωθε ζωντανός. «Αυτή είναι η αλήθεια», μου έλεγε, «όλα τα άλλα είναι αυταπάτη».
ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ: Έχουνε δει πολλά τα μάτια μου, αλλά ποτέ μου δε φοβήθηκα. Ποτέ μέχρι τότε. (Παύση.) Είχε κάτι το βλέμμα αυτού του αγοριού, κάτι που με γέμιζε τρόμο, «Πρέπει να την τελειώσεις τη δουλειά» είπα στον εαυτό μου, «πρέπει να την τελειώσεις».
Αλλαγή φωτισμού
Σκηνοθετική επιμέλεια: Αργυρώ Χιώτη
Ερμηνεύουν: Ελένη Βεργέτη, Αντώνης Αντωνόπουλος, Ευθύμης Θέου, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη, Ματίνα Περγιουδάκη, Αργυρώ Χιώτη