ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2019
In memory we trust
21-26 Σεπτεμβρίου 2019
Ένα Πρόγραμμα για το Θέατρο, τα Γράμματα και τις Τέχνες
με παραστάσεις, αναγνώσεις, εργαστήρια, συμπόσια και δράσεις σε όλη την πόλη
Τιμώμενες χώρες
Βραζιλία, Ελβετία, Ιράν, Ινδονησία
Ειδικό αφιέρωμα
Σύγχρονη Ελληνική γραφή και Αρχαίο Ελληνικό Δράμα
Εστιάζοντας στην Αντιγόνη
«O Amor que Habito»
Devised performance
Σκηνοθεσία: Nitza Tenenblat
Coletiva Teatro, Τμήμα Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Μπραζίλια (Βραζιλία)
Κείμενα των José Saramago, Arthur Schopenhauer, Zygmunt Bauman, Michael A. Singer, Luiz Felipe Pondé
Θέατρο Σταθμός
Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου
Ώρα 15:00
Να συνεχίσω; Ευχαριστώ.
Το να λες διαρκώς ΟΧΙ στην ψυχή σου…
Και λαμβάνοντας υπόψη την πολυπλοκότητα της ψυχής…
Μετάφραση: Ελένη Βλάχου
Ηθοποιός/ Αφηγητής: Jorge Marinho
Βοηθός σκηνοθέτη: Pedro Lopes
Διδασκαλία: Nei Cirqueira
Φωνητική: Tiago Mundim
Φωτισμοί: Higor Filipe
Σκηνικά: Roberto Carril
Φωτογραφίες & Video Editing: Carol Resende
Βοηθός Graphic Design & Media: Ana Paula de Sá
Graphic Design: Thiago Sabino
Βοηθός Παραγωγής: Marianne Marinho
Παραγωγή & Press Agency: Jorge Marinho Produções
Το έργο
Η παράσταση εμπνέεται από κείμενα των José Saramago, Arthur Schopenhauer, Zygmunt Bauman, Michael A. Singer και Luiz Felipe Pondé και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2018 στο Καλλιτεχνικό Κέντρο Banco do Brazil στη Βραζιλία.
Η Coletiva Teatro μπλέκει το πεπρωμένο ενός πορτιέρη εξαρτημένο από τον καφέ, ενός ισχυρογνώμονα νεκροθάφτη, μιας κυρία κάποιας ηλικίας και μιας νεαρής γυναίκας τρελά ερωτευμένης, με εκείνο των ηθοποιών και των ερωτικών τους αναστατώσεων. Σε μια προσπάθεια να κατανοήσει την ερωτευμένη ψυχή, η Coletiva Teatro επιχειρεί με τόλμη να απαντήσει στα ερωτήματα: Τί είναι ο έρωτας που με έχει κυριεύσει; Είναι καιρός να ερωτευτώ;
Αποσπάσματα
Να συνεχίσω; Ευχαριστώ. Το να λες διαρκώς ΟΧΙ στην ψυχή σου… Και λαμβάνοντας υπόψη την πολυπλοκότητα της ψυχής, την οποία μπορούμε να εκφράσουμε μοναχά μέσω του σώματος στο οποίο κατοικούμε, ευτυχώς ή δυστυχώς… φαίνεται πως η ύπαρξή μας είναι τόσο ασήμαντη, τόσο περιορισμένη… Έτσι λοιπόν, προσκαλέσαμε και άλλα πρόσωπα για να μας διηγηθούν αυτή την ιστορία.
Nitza Tenenblat
Καλλιτέχνις και ερευνήτρια, με έμφαση στην πρακτική και στη μεθοδολογία του θεάτρου. Ως ερευνήτρια διδάσκει από το 2011 σκηνοθεσία και υποκριτική στο προπτυχιακό, καθώς και στο μεταπτυχιακό Τμήμα Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Μπραζίλια στη Βραζιλία. Εκεί ιδρύει και την συλλογική θεατρική ομάδα «Criação em Coletivo para a Price Research Group», η οποία διερευνά αισθητικές, πολιτικές και ηθικές πτυχές συλλογικών τρόπων παραγωγής. Τα αποτελέσματα των ερευνών παρουσιάζονται, αναπτύσσονται και αισθητικοποιούνται από την «Coletiva Teatro», της οποίας και είναι ιδρυτικό μέλος και Καλλιτεχνική Διευθύντρια. Στο πλαίσιο της συλλογικής αυτής ομάδας, συντονίζει και διευθύνει δραστηριότητες όπως καλλιτεχνικές επεμβάσεις, παρουσίαση άρθρων και διαδηλώσεων, θεατρικά εργαστήρια, συναντήσεις story-telling και θεατρικές παραστάσεις. Πρόσφατες σκηνοθεσίες της με την «Coletiva Teatro» είναι οι παραστάσεις: «O Amor Que Habito», «Uma Sonata Familiar» (συν-σκηνοθετημένο με τον Michael Rau), «Luar de Contos». Υπήρξε μέλος, σύμβουλος και διευθύντρια της θεατρικής ομάδας «Cia Zouhar». Η δουλειά της παρουσιάζεται με επιτυχία σε τοπικά, εθνικά και διεθνή συνέδρια και θέατρα.
