Φεστιβάλ Αναλόγιο 2018
«Ποιητική και πολιτική στο σύγχρονο θέατρο»
TRIBUTE TO SOUTH AFRICA
Mike van Graan
«Πράσινα Φανάρια» – Green Man Flashing
Έργο εν εξελίξει
Μετάφραση: Σίσσυ Παπαθανασίου – Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου, 20:00-22:00
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν-Φρυνίχου
Είμαστε στην μετά απαρντχάιντ εποχή. Έχουν νικήσει οι καλοί.
Και όμως η διαφθορά και τα πάθη ήδη έχουν αρχίσει σαν το σαράκι
να τρυπώνουν μέσα στα γραφεία και στα σπίτια των ανθρώπων
και κατατρώνε τις συνειδήσεις τους.
Μετάφραση: Σίσσυ Παπαθανασίου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Μάνια Παπαδημητρίου
Ηθοποιοί: Τάσος Αντωνίου, Βαγγέλης Βογιατζής, Σταύρος Καλλιγάς,
Αγγελική Καρυστινού, Μάτα Καστρισίου.
Aνάγνωση σκηνικών οδηγιών: Μάνια Παπαδημητρίου
Ακολουθεί ΣΥΖΗΤΗΣΗ με το κοινό παρουσία του συγγραφέα
Συντονίζει η Ελληνίδα Πρόξενος στη Ν. Αφρική κ. Αλεξάνδρα Θεοδωροπούλου
Το Έργο
Έξι βδομάδες πριν τις δεύτερες εκλογές της χώρας το 1999. Η Gabby Anderson, μια λευκή προσωπική βοηθός, ισχυρίζεται ότι έχει βιαστεί από τον προϊστάμενό της, έναν μαύρο, υψηλόβαθμο κυβερνητικό υπουργό με ένα άψογο ρεκόρ αγώνα κατά του απαρτχάιντ. O πρώην σύζυγος της Gabby και ο σημαντικότερος αγωνιστής του κόμματος, ο Aaron Matshoba, έχει σταλεί από το κόμμα για να την πείσει να μην κάνει μήνυση.
Το Green Man Flashing είναι ένα πολιτικό θρίλερ με γρήγορους ρυθμούς που πραγματεύεται δύσκολα ηθικά και πολιτικά ζητήματα για τα οποία δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις. Σε μία αξιοσημείωτη περίπτωση ζωής που μιμείται την τέχνη, τα γεγονότα που απεικονίζονται στο έργο αυτό έμελλε να γίνουν πραγματικό γεγονός σε όλα τα νοτιοαφρικανικά μέσα ενημέρωσης.
Η παρουσίαση του έργου «Πράσινα Φανάρια» – Green Man Flashing από την Νότια Αφρική υπό την μορφή αναλογίου, έχει σαν στόχο να γνωρίσει στο ελληνικό κοινό ένα πολύ ενδιαφέρον σύγχρονο έργο που διαθέτει ένα ξεχωριστό χάρισμα. Χρησιμοποιώντας την θεατρική γλώσσα ως αισθητικό και αφηγηματικό εργαλείο, μας δίνει με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο ένα ψηφιδωτό της πολιτικής ζωής ενός πολύπαθου τόπου. Η σύγκρουση του ατόμου και των δικαιωμάτων του με την στιγμή της ιστορίας μέσα στην οποία αυτός πρέπει να πάρει την απόφαση να τα διεκδικήσει ή να μην τα διεκδικήσει. Την ίδια στιγμή δίνεται ένα αποκαλυπτικό ψυχογράφημα των ανθρώπων της εξουσίας και του αντίκτυπου που μπορεί να έχει η διαφθορά και τα ελαττώματα του χαρακτήρα τους στη ζωή του λαού τους.
Είμαστε στην μετά απαρντχάιντ εποχή. Έχουν νικήσει οι καλοί. Και όμως η διαφθορά και τα πάθη ήδη έχουν αρχίσει σαν το σαράκι να τρυπώνουν μέσα στα γραφεία και στα σπίτια των ανθρώπων και κατατρώνε τις συνειδήσεις τους. Θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων αποδίδοντας δικαιοσύνη, ή θα χρησιμοποιήσουν τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησαν πατροπαράδοτες εξουσίες πριν από αυτούς;
Το έργο μας δίνει ένα πειστικό παράδειγμα ενός θεμελιώδους διλλήματος που θέλει είτε την προσφυγή στη δικαιοσύνη ή την ένοχη εξαγορά της σιωπή. Πώς στήνεται το σκηνικό που ελαχιστοποιεί την πιθανότητα του πρώτου; Ποιοί συμμετέχουν και πώς αντιδρούν ; Και από πού κατευθύνονται ; Ο συγγραφέας του έργου έχει να παρουσιάσει μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδοχή μιας τέτοιας καθημερινότητας ανθρώπων που βρίσκονται πολύ κοντά στην εξουσία, αλλά είναι οι ίδιοι ταυτόχρονα θύτες και θύματα.
Mike van Graan, Συγγραφέας
Γεννήθηκε το 1959 στο Cape Town. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Harold Cressy το 1977 και στη συνέχεια αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Cape Town με πτυχίο στη Δραματική Τέχνη και Ανώτερο Δίπλωμα στην Εκπαίδευση. Η ενασχόληση του με το κόσμο των τεχνών, πυροδοτήθηκε από την πολιτική, όταν η κυβέρνηση του απαρτχάιντ κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τον Ιούνιο του 1986. Αυτό τον οδήγησε σε περισσότερο ενεργή συμμετοχή σε δραστηριότητες που είχαν σχέση με τις τέχνες. To 1986, διοργάνωσε το ‘‘Towards a People’s Culture Festival’’, το οποίο απαγορεύτηκε λίγες ημέρες πριν την έναρξή του. Θεωρήθηκε “απειλή για την εθνική ασφάλεια”.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει πολλούς ηγετικούς ρόλους σε διάφορες μη κυβερνητικές πολιτιστικές οργανώσεις.
Αρθρογραφεί στην πατρίδα του και σε έντυπα ανά τον κόσμο. Στην εβδομαδιαία στήλη του στην Artslink.co.za, γράφει σχόλια για την τέχνη και την πολιτιστική σκηνή μέσα από το ‘εργαλείο’-όπλο όπως το ονομάζει, του πολιτισμού. Έχει επίσης δημιουργήσει το Artwatch, μια εβδομαδιαία στήλη τέχνης στο Διαδίκτυο, μέσω της οποίας παρακολουθεί και σχολιάζει τις τέχνες και τον πολιτισμό της Νότιας Αφρικής, καθώς και την στήλη Artwit, στο Mail & Guardian.
Ο Van Graan ζει στη Νότιο Αφρική. Είναι παντρεμένος με την Janet Purcell, λέκτορα στο Τμήμα Γραφιστικής του Πανεπιστημίου του Cape Peninsula, και έχουν δύο γιους, τον Νικόλα και τον Αδάμ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ από το έργο
Aaron: Όχι, θα είναι δικό του σφάλμα. Αυτός είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Αλλά αυτή είναι μια έκκληση προς εσένα να κάνεις κάτι μεγαλειώδες. Να σκεφτείς το μεγαλύτερο αγαθό.
Anna: Όπως ορίζεται από ποιόν;
Aaron: Το αντικειμενικά μεγαλύτερο αγαθό. Κανείς δε θα πίστευε ότι μια πιθανή έξαρση της πολιτικής βίας και η απώλεια εκατοντάδων ζωών είναι προς το καλύτερο συμφέρον της χώρας.
Anna: Ούτε ο βιασμός μιας γυναίκας.
Aaron: Anna, εάν στέκεσαι στα φανάρια και ο πράσινος ανθρωπάκος αναβοσβήνει προς την κατεύθυνσή σου, ποιος έχει προτεραιότητα;
Anna: Τι είναι αυτό τώρα; Το παιχνίδι των ερωτήσεων;
Anna: Σε παρακαλώ. Κάνε μου τη χάρη. Ποιος έχει προτεραιότητα;
Gabby: Αυτή έχει προτεραιότητα. Και λοιπόν;
Aaron: Ναι, αλλά υπάρχει ένα ταξί που κατεβαίνει το δρόμο με 80 χιλιόμετρα την ώρα. Και δεν πρόκειται να σταματήσει, παρόλο που το φανάρι είναι κόκκινο και ο πράσινος ανθρωπάκος αναβοσβήνει για χάρη σου. Θα εξακολουθούσες να διασχίζεις το δρόμο;
Anna: Όχι βέβαια.
Aaron: Μα γιατί όχι; Είναι δικαίωμά σου να διασχίσεις το δρόμο.
Anna: Πού θες να καταλήξεις; Ότι η Gabby μπορεί να παραιτηθεί από το δικαίωμά της να προσφύγει στη δικαιοσύνη και να ζήσει. Ή να ασκήσει το δικαίωμά της και να πάρει το ρίσκο να εξοντωθεί στη διαδικασία.
Aaron: Το θέτεις λίγο άγαρμπα.
Gabby: Αυτό ακριβώς υπονοεί η μεταφορά σου.
Aaron: Όχι, θα είναι δικό του σφάλμα. Αυτός είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Αλλά αυτή είναι μια έκκληση προς εσένα να κάνεις κάτι μεγαλειώδες. Να σκεφτείς το μεγαλύτερο αγαθό.
Anna: Όπως ορίζεται από ποιόν;
Aaron: Το αντικειμενικά μεγαλύτερο αγαθό. Κανείς δε θα πίστευε ότι μια πιθανή έξαρση της πολιτικής βίας και η απώλεια εκατοντάδων ζωών είναι προς το καλύτερο συμφέρον της χώρας.
Anna: Ούτε ο βιασμός μιας γυναίκας.