Θεόδωρος Εσπίριτου, Η σχεδία της Μέδουσας
Α: Ήμουν κι εγώ στη σχεδία της Μέδουσας, όμως με άρπαξε η θάλασσα κι έπειτα μέρες και νύχτες επάνω σε μία σανίδα που έλιωνε
Β: Δεν σας θυμάμαι αν και δεν είναι καθόλου παράξενο κυριαρχούσε ο τρόμος και η σύγχυση
Α: Ήμουν στο πλοίο, ρωτήστε τους
Β: Βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, αν εννοείτε εκείνους που σώθηκαν Κάποιοι έχουν χάσει τη μνήμη τους Ήταν πολλοί στην αρχή αρπαγμένοι από τη σχεδία της Μέδουσας αλλά κάθε στιγμή ο αριθμός τους λιγόστευε κάποιος χανόταν στα κύματα γιατί τον κλοτσούσαν οι δυνατότεροι πίστευαν πως η σχεδία δεν θα κρατούσε τόσους ανθρώπους επάνω της
έπειτα ήταν εκείνοι που πέθαιναν και οι υπόλοιποι πάλι τους έριχναν μέσα στα κύματα το μυαλό και η ψυχή απουσίαζαν εγώ αν ρωτήσετε εμένα αν πράγματι ήμουν επάνω στη Μέδουσα δεν το γνωρίζω δεν το θυμάμαι λείπουν κεφάλαια ολόκληρα κι έρχεστε εσείς και ζητάτε μέσα σ’ αυτή την απίστευτη σύγχυση
Α: Είχα αρπάξει ένα σχοινί που κρεμόταν από τη σχεδία της Μέδουσας κι όταν πλησίασα κάποιος με κλότσησε φύγε μου έλεγε, ούρλιαζε φύγε, εδώ δεν χωράμε
Β: Δεν σας θυμάμαι στο πλοίο αλλά η εικόνα σας τόσο οικεία και τόσο παράξενη Σα να σας γνώρισα κάποτε
Σκηνοθετική επιμέλεια: Θεόδωρος Εσπίριτου
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Χατούπη, Κωστής Σφυρικίδης
Μουσική: Περικλής Χειλάς