Τζένη Κόλλια Είμαι
Ό,τι οριστεί ως πραγματικό γίνεται πραγματικό στις συνέπειές του. Έτσι λένε. Κι ακόμη, λένε, πως η σκέψη είναι παντοδύναμη και ο χρόνος πανδαμάτωρ. Μα… για στάσου. Εάν εγώ είμαι που ορίζω ποια είναι η αλήθεια, αυτός ο επισκέπτης που έρχεται, μπερδεύει τις σκέψεις μου και τις οικειοποιείται, αυτός ο επισκέπτης, που λίγο πριν τη σπορά της πράξης οργώνει το χώμα της απόφασης, ποιος είναι;
Ένα πρωί συνειδητοποιείς πως τόσα χρόνια συνειδητοποιούσες κι ένα βράδυ αποφασίζεις πως έχεις ήδη αποφασίσει. Τι; Πώς το δίλημμα θάρρος ή αλήθεια δεν υφίσταται. Αν θες να πλησιάσεις την ουσία σου πρέπει να υπακούς και στα δύο, λες κι είναι ένα. Κι ίσως τότε συμφιλιωθούμε με τους δαίμονες και καταφέρουμε, πριν ο χρόνος τελειώσει, απαλλαγμένοι από τον φόβο, να πλησιάσουμε την αλήθεια.
Είσαι ευτυχισμένη; Για ποιο πράγμα;
Για τον μουσακά Τι λες;
Εσύ τι απαντάς…
Όταν δεν διεκδικείς, συρρικνώνεσαι… Όταν δεν διεκδικείς, συρρικνώνεσαι.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ίρις Χατζηαντωνίου
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Στεφανακίδης / Chromatic Sequence
Ερμηνεύουν: Εβελίνα Αραπίδη, Χριστίνα Χειλά Φαμέλη