Ο Μηνάς Βιντιάδης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε το 1957 στο Πορτ Σάιντ. Εργάστηκε για περίπου τριάντα χρόνια στις εφημερίδες Το Βήμα και Τα Νέα,  σε διάφορες επιτελικές θέσεις, υπήρξε για πέντε χρόνια διευθυντής σύνταξης στο ιστορικό περιοδικό Ο Ταχυδρόμος, ενώ έκανε εκπομπές πολιτιστικού περιεχομένου στο Τρίτο Πρόγραμμα. Έχει γράψει έξι μυθιστορήματα, μια συλλογή διηγημάτων, δύο βιβλία για παιδιά και περισσότερα από είκοσι θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων τα Κάτω Παρθενώνας, που παίχτηκε στο ΚΘΒΕ, στο Άλμα, στο Λονδίνο, στην Οξφόρδη, στις Βρυξέλλες και διδάχτηκε στο Πανεπιστήμιο, το Tattoo land, υποψήφιο το 2018 για το Βραβείο Κάρολος Κουν, την Adromeda, που παίχτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Οξφόρδης στα αγγλικά, Ο αδελφός μου ο Αμαντέους, στο Μέγαρο Μουσικής.

Ερωτήσεις & Απαντήσεις

⦁ Η Γραφή. Πως ανακαλύψατε ότι σας ενδιαφέρει και ποια είναι η διαδρομή που ακολουθήσατε; 

Στο σχολείο, μισούσα τα Μαθηματικά, λάτρευα την Έκθεση. Τέσσερα βραβεία με χρηματικό έπαθλο στον διαγωνισμό των ΕΛΤΑ για την Ημέρα της Αποταμίευσης τόσο στο Δημοτικό όσο και στο Γυμνάσιο, έβαλαν τις βάσεις για το συγγραφικό μου μέλλον. Μετά Δημοσιογραφία, εκατομμύρια λέξεις στο χαρτί και στην ωριμότητα, βιβλία και θεατρικά. Πρώτα Πεζογραφία -δούλεψα πολύ με τους διαλόγους- και μετά ήλθε το πρώτο έργο.

⦁ Το πρώτο κείμενο. Πως γράψατε και κάτω από ποιες συνθήκες το πρώτο σας θεατρικό έργο;

Αφού είχα διαβάσει πάνω από 100 βιβλία της “Δωδώνης” με θεατρικά έργα, αφού είχα δει πάνω από 200 παραστάσεις, αφού ζούσα μέσα στον κόσμο των περίεργων γεγονότων που ζηλεύει η μυθοπλασία, αφού είχα γράψει τρία μυθιστορήματα και μια συλλογή διηγημάτων, ένιωσα έτοιμος για το πρώτο μου θεατρικό το 2013, που ήταν “Ο Κάτω Παρθενώνας”, κι έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του ’15, στο ΚΘΒΕ. Οι συνθήκες ήταν τότε πολύ ευνοϊκές, δούλευα στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, χιλιάδες ειδήσεις απ’ όλο τον κόσμο έφταναν στο γραφείο μου, μια πολύ μικρή ανταπόκριση για έναν περιορισμένης ευφυϊας άντρα που προσελήφθη από κάποιον για να τον σκοτώσει, ήταν η αρχή της έμπνευσης μου.

⦁ Η καθημερινότητα. Πως εγγράφεται το συγγραφικό σας έργο στους ρυθμούς της καθημερινής ζωής σας, προσωπικής / επαγγελματικής;

Το επάγγελμα του δημοσιογράφου, όπως είπα, με βοήθησε πολύ στο συγγραφικό μου έργο, τόσο στη Λογοτεχνία, όσο και στο Θέατρο. Επίσης και τα παιδικά μου χρόνια στην Αίγυπτο και στην Κάσο, γεμάτα παράξενα γεγονότα και αναρίθμητες εικόνες. Αυτό με επηρέασε στο πως θ’ αναζητήσω τα εκφραστικά μου μέσα, να οργανώσω αρχεία με πρόσωπα και ιστορίες, να τα μελετώ κατά καιρούς και όταν ερχόταν η …Θεά Έμπνευση, να γίνονται διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα.

⦁ Η «μεταφορά», η «σκηνική μεταγραφή» του έργου σας. Πως θα ορίζατε τη σχέση σας με τη σκηνική παρουσίαση των κειμένων σας;

Όταν γράφω, τις περισσότερες φορές καταχωρώ στο κείμενο τις εικόνες που βλέπω, πρωτίστως γιατί βοηθάει εμένα στη δραματουργική ανάπτυξη, αλλά και για να δώσω ιδέες τόσο στον σκηνοθέτη όσο και στον σκηνογράφο. Έχει συμβεί σε κάποια έργα μου να δω πολύ διαφορετικές σκηνικές παρουσιάσεις απ’ αυτές που φανταζόμουν, ακόμη και να διαφωνήσω, αλλά υπάρχει πάντα σεβασμός στους καθοριστικούς συντελεστές της παράστασης.

⦁ Συμφωνείτε ή διαφωνείτε ότι ερμηνεία και μετάφραση είναι συγκοινωνούσες όψεις της δουλειάς σας; 

Συμφωνώ, ένα κείμενο χρειάζεται πρόσωπα και φωνές, χρειάζεται να ταξιδεύει εκτός συνόρων, είναι τιμή και μεγάλη χαρά για έναν συγγραφέα. Βλέπεις τους ήρωες σου να ζωντανεύουν, να μιλούν άλλη γλώσσα, να ταξιδεύουν.

⦁ Ζούμε στην εποχή της ΑΙ και της τεχνολογίας. Πως επηρεάζει εσάς και πως κατά τη γνώμη σας επηρεάζεται η θεατρική πράξη;

Θα δηλώσω επιφυλακτικός και στα δύο. Ναι στα σωστά φώτα και στον ιδανικό ήχο, όχι στην υπερβολή που αποπροσανατολίζει τον θεατή και “παραποιεί” το κείμενο. Όσο για την Τεχνητή Νοημοσύνη, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μπορεί να “συμβουλεύει” έναν συγγραφέα, όχι, όμως, να γράφει ένας ηλεκτρονικός εγκέφαλος έργα για τη χαρά, τη λύπη, τον έρωτα ή τη λύτρωση. Δεν το αντέχω!

⦁ Πόλεμοι, οικολογική καταστροφή, οικονομικά προβλήματα και αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες. Υπεισέρχονται στη γραφή και το έργο σας; 

Οπωσδήποτε. Ο συγγραφέας βλέπει γύρω του ο, τι συμβαίνει, λυπάται, εξοργίζεται, καμαρώνει, αποδοκιμάζει ή επικροτεί. Σ’ όλα τα έργα μου, μέσα από τα προσωπικά μου ερεθίσματα, πάντα στιγματίζω την κοινωνική αδικία, την αδηφαγία των ανθρώπων, την αδιαφορία τους για τον Άλλο, την αυτοκαταστροφική διάθεση τους για τη Γη, τη Θάλασσα, τον Ουρανό, τη Φύση, όσα είναι το “σπίτι” μας. Ένας συγγραφέας καταγράφοντας την εποχή του, σχολιάζει όλα αυτά, μικρά και μεγάλα.

⦁ Ο Μύθος. Οι Μύθοι. Ποια η σχέση σας; 

Μ’ αρέσουν οι ιστορίες που δεν ξέρεις αν είναι αλήθεια ή ψέμα. Γεννήθηκα σε μια παράξενη χώρα, μεγάλωσα σ’ ένα μικρό νησί, παρέα με μύθους και παραδόσεις, μουσικές και περίεργα έθιμα, ζω στη μεγαλούπολη, έχω ταξιδέψει σ’ όλο τον κόσμο, όλα αυτά που ακούω μικρός ή μεγάλος, επηρεάζουν τη γραφή μου.

⦁ Τι θα θέλατε να ξέρει για σας το κοινό; Τι αγαπάτε πολύ; 

Πως μόλις σβήσουν τα φώτα του θεάτρου, μόλις ακούσω τις πρώτες λέξεις, χάνομαι σ’ ένα κόσμο που η φαντασία μου τον έχει κάνει αληθινό. Και μόλις ανάψουν, γυρίζω σ’ έναν αληθινό κόσμο που η φαντασία μου τον κάνει όπως θέλει. Πως αγαπώ πολύ τους ήρωες των έργων μου, ποτέ δεν μ’ αφήνουν μό νο, δίπλα μου περπατούν, μου μιλάνε, με παρηγορούν, με συντροφεύουν μ’ ένα ποτήρι ρακή στο χέρι, όταν είμαι στην Κάσο μου.