Η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου είναι συγγραφέας με πάθος για την Ιστορία και τη φωνή των γυναικών μέσα σε αυτήν.

Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Λογοτεχνία στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Σάρτζα, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου πραγματοποίησε και μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδασκαλία της Αγγλικής ως Ξένης Γλώσσας.

Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στο Ντουμπάι.

Το έργο Φράουλες τον Ιούλιο αποτελεί το πρώτο της μεγάλου μήκους θεατρικό κείμενο. Η γραφή της αντλεί έμπνευση από την ελληνική μυθολογία, τη σύγχρονη κοινωνία και την καθημερινή γυναικεία εμπειρία, συνδυάζοντας με χιούμορ το κλασικό με το σύγχρονο.

Αγαπά το θέατρο ως μέσο έκφρασης, ενδυνάμωσης και κάθαρσης.

Ζει μεταξύ Ντουμπάι, Αθήνας και φαντασίας.

Ερωτήσεις & Απαντήσεις

⦁ Η Γραφή. Πως ανακαλύψατε ότι σας ενδιαφέρει και ποια είναι η διαδρομή που ακολουθήσατε; 

Από μικρή ηλικία αγαπούσα το διάβασμα και ο γραπτός λόγος με κέρδισε σε όλες του τις μορφές. Αρχικά ξεκίνησα να γράφω ποίηση, και στη συνέχεια μικρές ιστορίες και διηγήματα στο Δημοτικό. Η γραφή ήταν μια προσωπική εκφραστική ανάγκη που απέκτησε κοινό και διάσταση συγγραφικής συνείδησης όταν κείμενά μου βραβεύτηκαν σε μαθητικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο διάβαζα τους μεγάλους Έλληνες και Άγγλους συγγραφείς και έγραφα εκτεταμένα. Τότε ανακάλυψα το πάθος μου για την ιστορική γραφή.

⦁ Το πρώτο κείμενο. Πως γράψατε και κάτω από ποιες συνθήκες το πρώτο σας θεατρικό έργο;

Σαν ιστοριοπλάστις έγραφα διαλόγους με χαρακτήρες από αγαπημένα μου βιβλία στις πίσω σελίδες των σχολικών τετραδίων. Το πρώτο κείμενο που έγραψα και ανέβηκε ως θεατρική παράσταση ήταν για την αποφοίτηση της Γ’ Γυμνασίου. Στο πανεπιστήμιο την περίοδο του κορονοϊού στο μάθημα «Συγγραφή Θεατρικού Έργου» έγραψα το πρώτο μου μονόπρακτο που έκτοτε με μύησε σχεδόν εξ ολοκλήρου στην θεατρική συγγραφή. Πρώτο ολοκληρωμένο εκπόνημα θεατρικού έργου είναι το Φράουλες τον Ιούλιο, γραμμένο και αυτό την ίδια περίοδο της καραντίνας, μιας εποχής έντονης αβεβαιότητας και αναζήτησης. Το έγραψα σχεδόν μονορούφι, σαν εξομολόγηση, αν και βάζοντας τη μια λέξη δίπλα στην άλλη συνειδητοποίησα ότι για αρκετά χρόνια οι διάλογοι και τα πρόσωπα γράφονταν υποσυνείδητα, και όταν ο χρόνος και οι ρυθμοί της καθημερινότητας πάγωσαν, βρήκαν την ευκαιρία να απελευθερωθούν.

⦁ Η καθημερινότητα. Πως εγγράφεται το συγγραφικό σας έργο στους ρυθμούς της καθημερινής ζωής σας, προσωπικής / επαγγελματικής;

Αν και θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο και πνευματική ηρεμία για να γράφω συστηματικά κάθε μέρα, η έμπνευση με επισκέπτεται σε ανύποπτο χρόνο κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου. Οι μαθητές μου υποκινούνται με το χιούμορ οπότε συχνά θα φτιάξουμε μια αστεία ιστοριούλα μέσα στην τάξη για να καταπιούμε τους κανόνες γραμματικής, ή για να θυμόμαστε την ορθογραφία περίεργων λέξεων. Φέτος μάλιστα γράψαμε ένα θεατρικό έργο σαν τάξη που το ανεβάσαμε στο τέλος της χρονιάς. Έχω το προνόμιο να εργάζομαι σε ένα δημιουργικό περιβάλλον και επομένως περιτριγυρίζομαι από υλικό, που και πάλι καταγράφεται υποσυνείδητα, έως ότου χρειαστεί και βρεθεί η ευκαιρία να το ανασύρω.

⦁ Η «μεταφορά», η «σκηνική μεταγραφή» του έργου σας. Πως θα ορίζατε τη σχέση σας με τη σκηνική παρουσίαση των κειμένων σας;

Μου αρέσει να βλέπω τις σκηνικές και σκηνοθετικές αποδόσεις του έργου γιατί εμπλουτίζουν τις προθέσεις του κειμένου. Όταν ανεβάσαμε το Φράουλες τον Ιούλιο με το θεατρικό τμήμα της σχολής στα αγγλικά τον Νοέμβριο του 2022, οι πρόβες, τα σχόλια, οι ερμηνείες, οι αποδόσεις και η μοναδική κατανόηση του έργου από τους ηθοποιούς, τον σκηνοθέτη και όσους συμμετείχαν, ήταν ένα δεύτερο σχολείο γραφής. Βλέποντας τον ιδεολογικό και φυσικό κόσμο του έργου να αναπτύσσεται επί σκηνής, και τους χαρακτήρες να παίρνουν σάρκα και οστά, με γέμισε συγκίνηση, εκτίμηση, και θαυμασμό για την ζωντανή τέχνη του θεάτρου.

⦁ Συμφωνείτε ή διαφωνείτε ότι ερμηνεία και μετάφραση είναι συγκοινωνούσες όψεις της δουλειάς σας; 

Αδιαμφισβήτητα. Η ερμηνεία ενός έργου και η μετάφραση αυτού αποτελούν δύο τρόπους μεταφοράς από τον εσωτερικό κόσμο του δημιουργού σε έναν κοινό χώρο κατανόησης. Η κάθε λέξη αποτελεί ήδη από μόνη της μια μορφή μετάφρασης της εμπειρίας σε λόγο, ενώ η σκηνική πράξη είναι, στην ουσία, μια ζωντανή απόδοση και αναδημιουργία του γραπτού λόγου. Ως αποτέλεσμα, η ερμηνεία ενός έργου σε άλλη γλώσσα μπορεί να δημιουργήσει ξεχωριστά συναισθήματα και να διεγείρει τη σκέψη με μοναδικό τρόπο. Μεταφράζοντας το έργο Φράουλες τον Ιούλιο από τα αγγλικά στα ελληνικά, μου απέδειξε ότι συχνά μια αυτολεξεί μετάφραση υστερεί έναντι της διατήρησης του ύφους, καθώς και ότι το χιούμορ δεν διατηρείται στη μετάφραση αλλά χρειάζεται να επινοηθεί εκ νέου σύμφωνα με τα δομικά στοιχεία της γλώσσας.

⦁ Ζούμε στην εποχή της ΑΙ και της τεχνολογίας. Πως επηρεάζει εσάς και πως κατά τη γνώμη σας επηρεάζεται η θεατρική πράξη;

Η τεχνολογία είναι εργαλείο και η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να συγχωνευτεί με τη διδασκαλία και την εκπαίδευση. Φέτος ετοιμάζω ένα σεμινάριο για συναδέλφους καθηγητές ως προς την ηθική χρήση της ΑΙ σαν εργαλείο γραφής στα σχολεία σύμφωνα με τα πρότυπα του Υπ. Παιδείας της Γαλλίας. Η έρευνα ως προς το θέμα είναι διαφωτιστική καθώς υποδεικνύει μια ασφαλή και υποβοηθητική χρήση των μέσων αυτών, ειδικά για τον καταιγισμό ιδεών, χωρίς να αντικαθιστά τη δημιουργικότητα και την αυτενέργεια. Το θέατρο είναι συλλογικό και ανθίζει στην πολυφωνία και τη διαπροσωπική ανταλλαγή ιδεών, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ανθρώπινη πραγματικότητα, και επομένως αναντικατάστατο. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να γράψει ένα θεατρικό έργο αποτυπώνοντας ανθρώπινα βιώματα και προωθώντας ιδανικά και ιδέες. Εμείς χρειάζεται να γράψουμε ένα έργο για αυτή.

⦁ Πόλεμοι, οικολογική καταστροφή, οικονομικά προβλήματα και αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες. Υπεισέρχονται στη γραφή και το έργο σας? 

Η επικαιρότητα επηρεάζει τη γραφή μου γιατί, όπως και την ιστορία, την κουβαλάω μέσα μου. Ακόμα και όταν δεν γράφω άμεσα για αυτήν, την αφουγκράζομαι και την αφήνω να διεισδύσει στο μελάνι της συνείδησης. Όταν χρειαστεί να βουτήξω την πένα σε αυτό, ό,τι συμβαίνει στον κόσμο μας και ακόμα περισσότερο σε γεωγραφική εγγύτητα διαπερνά αναπόφευκτα τους χαρακτήρες, τα τοπία και τους διαλόγους μου.

⦁ Ο Μύθος. Οι Μύθοι. Ποια η σχέση σας?

Οι μύθοι είναι ζωντανοί οργανισμοί, φορείς νοήματος και ψυχικές και συλλογικές καταγραφές της ανθρώπινης εμπειρίας. Ο παιδευτικός τους χαρακτήρας τους καθιστά το υπέδαφος της συνείδησής μας. Αγαπώ να τους διαβάζω μέσα από σύγχρονα βλέμματα αλλά και σαν «φέτες» του ιστορικού παρελθόντος που παρέχουν πρόσβαση στην αληθινή ιδεολογική πραγματικότητα της εποχής.

⦁ Τι θα θέλατε να ξέρει για σας το κοινό; Τι αγαπάτε πολύ?

Θα ήθελα το κοινό να ξέρει ότι είμαι ελπιδοφόρα και ότι πιστεύω σε ένα καλύτερο αύριο. Αγαπώ τις λεπτομέρειες, την ποίηση που κρύβεται στην καθημερινότητα και στη δημιουργία, την τέχνη που ψιθυρίζεται διακριτικά. Αγαπώ τα παλιά πράγματα, την μελέτη και την έρευνα, τους ανθρώπους που ξέρουν να ακούν και να αγαπούν. Αγαπώ τη μνήμη, τις ιστορίες που μεταμορφώνουν, τους διαλόγους που γεννούν ερωτήσεις. Και κυρίως, αγαπώ το θέατρο γιατί είναι πάντα μια ελπίδα επικοινωνίας.