Η Μαρία Αιγινίτου είναι ηθοποιός και σκηνοθέτις. Ως σκηνοθέτις εμφανίστηκε το 2015. Εστιάζοντας στην ελληνική δραματουργία, εργάστηκε με κείμενα νέων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, αλλά και πεζογράφων. Ασχολείται, επίσης, με τη διασκευή λογοτεχνικών κειμένων για τη θεατρική τους μεταφορά.

Έχει παρουσιάσει έργα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, του Σάκη Σερέφα, της Λένας Κιτσοπούλου, του Γιάννη Μακριδάκη, της Ελεονώρας Σταθοπούλου και νεότερων συγγραφέων.

Έχει γράψει τρία θεατρικά έργα.

Ερωτήσεις & Απαντήσεις

⦁ Η Γραφή. Πως ανακαλύψατε ότι σας ενδιαφέρει και ποια είναι η διαδρομή που ακολουθήσατε; 
Υπήρξα από παιδί μανιώδης αναγνώστρια, βυθιζόμουν στη φαντασία των πεζογράφων κι ανέπτυσσα δεσμούς – μπορώ να πω – συγγενικούς με τα μυθιστορηματικά δημιουργήματά τους. Αργότερα, στην εφηβεία μαγεύτηκα από την ποίηση κι έγραφα μικρές, φευγαλέες εικόνες σε στίχο. Δείλιασα όμως και λίγο από αντίδραση, λίγο επειδή με κυριεύει συχνά η ασυνάρτητη φύση μου, στράφηκα στο θέατρο και σπούδασα υποκριτική. Ως ηθοποιός αρχικά, ως σκηνοθέτις στη συνέχεια, πιστεύω ότι ακολούθησα την ίδια διαδρομή με διαφορετικά εκφραστικά μέσα. Χρειάστηκε να περάσουν δύο δεκαετίες για να πάρω το δρόμο της επιστροφής.


⦁ Το πρώτο κείμενο. Πως γράψατε και κάτω από ποιες συνθήκες το πρώτο σας θεατρικό έργο;
Στο πρώτο έτος των σπουδών μου, στο μάθημα της σπουδαίας Άννας Μακράκη. Φτιάξαμε μια παράσταση επιθεωρησιακού χαρακτήρα με κείμενα δικά μας, τα οποία παρουσιάσαμε στο τέλος της χρονιάς. Πήρα θάρρος κι έγραψα ένα μονόπρακτο με δύο πρόσωπα στη συνέχεια, το οποίο έδωσα στον Γιώργο Μανιώτη- αγαπημένος μου δάσκαλος στα χρόνια της δραματικής σχολής – παρά τα ενθαρρυντικά του λόγια δεν συνέχισα τότε. Ήταν και παραμένει απαιτητική η καθημερινότητα στα χρόνια των σπουδών της υποκριτικής τέχνης.


⦁ Η καθημερινότητα. Πως εγγράφεται το συγγραφικό σας έργο στους ρυθμούς της καθημερινής ζωής σας, προσωπικής / επαγγελματικής;
Στη σκηνική πράξη υπάρχει μία εγγύτητα με το κοινό τόσο χειροπιαστή που ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες όπου η παράσταση δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, αυτό που λέμε επιτυχία, ακόμη και τότε, η ανατροφοδότηση που εισπράττεις αναπτύσσει μια δυναμική κι αφήνει άμεσα το αποτύπωμα της. Έχοντας μάθει σ’ αυτή τη σχέση, η σιωπή που με περιβάλλει στο ξεκίνημα μιας συγγραφικής απόπειρας φαντάζει αποκαρδιωτική. Επιπλέον, για μένα λειτουργούν εξουθενωτικά οι συνθήκες στις οποίες καλούμαστε να υπάρξουμε καλλιτεχνικά στον τόπο μας. Με δυσκολία, λοιπόν θα πω, με προσωπικές θυσίες, με ματαιώσεις, με πισωγυρίσματα, με περιόδους αναστοχασμού, δοκιμών, γράψε – σβήσε, αλλά και με μικρές χαραμάδες φωτός όλες εκείνες τις φορές που κάποια κείμενά μου συναντούν το κοινό.

⦁ Η «μεταφορά», η «σκηνική μεταγραφή» του έργου σας. Πως θα ορίζατε τη σχέση σας με τη σκηνική παρουσίαση των κειμένων σας;
Η μεταφορά, σχήμα λόγου ή κυριολεξία, προϋποθέτει μία έκρηξη μετασχηματισμού ώστε να δημιουργηθεί η άλλη διάσταση. Αυτό το άλμα όταν γίνεται προς το παράδοξο, το μη αυτονόητο με συγκινεί. Μετά από κάθε άλμα μπορεί να βρεθείς για μια στιγμή στον ουρανό ή να τσακιστείς πέφτοντας, ωστόσο δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

⦁ Συμφωνείτε ή διαφωνείτε ότι ερμηνεία και μετάφραση είναι συγκοινωνούσες όψεις της δουλειάς σας; 
Φυσικά και συμφωνώ. Ζούμε στην εποχή της ΑΙ και της τεχνολογίας. Πως επηρεάζει εσάς και πως κατά τη γνώμη σας επηρεάζεται η θεατρική πράξη;
Εφόσον μπορεί να λειτουργήσει οργανικά, ως ένας ακόμη συντελεστής μέσα στο πλαίσιο μιας θεατρικής παραγωγής προσφέροντας λύσεις και υπηρεσίες ικανές να δημιουργήσουν νέες δυνατότητες έκφρασης με βρίσκει σύμφωνη. Η ποίηση βρίσκεται όπου μπορείς να την ανακαλύψεις. Υπάρχει βέβαια ο κίνδυνος να ξεπέσει η αφήγηση σε καταναλωτικό προϊόν, αν πάψει να λειτουργεί ως φορέας νοήματος. Τα πάντα είναι ανοιχτά όπου εμπλέκεται το ανθρώπινο δαιμόνιο.

⦁ Πόλεμοι, οικολογική καταστροφή, οικονομικά προβλήματα και αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες. Υπεισέρχονται στη γραφή και το έργο σας;
Οι μικρές ή μεγάλες τραγωδίες είναι η κοινή μας μοίρα, στη ζωή και στην τέχνη. Οι ομάδες οι λιγότερο προνομιούχες όμως είναι εκείνες που μ’ ενδιαφέρει να αναδειχτούν μέσα από τα κείμενά μου. Θεωρώ όμως ότι χρειάζεται ένα φιλτράρισμα από την επικαιρότητα. Χωρίς καθόλου να αποκλείω, ούτε να υποτιμώ τη δύναμη της μαρτυρίας.

⦁ Ο Μύθος. Οι Μύθοι. Ποια η σχέση σας;
Πώς αλλιώς να μιλήσουμε για το ανείπωτο συλλογικά καθώς βυθιζόμαστε στη φθορά της ύπαρξης; Χωρίς το μύθο πώς θα ερμηνεύσουμε τον κόσμο, τις δυνάμεις που τον διέπουν, την προέλευσή μας, πώς θα κατανοήσουμε τη θέση μας στο σύμπαν; Πώς αλλιώς γινόμαστε κοινότητα; Πού αλλού γεννιέται ο πολιτισμός; Πώς αλλιώς ο χρόνος γίνεται κάτι περισσότερο από απλή διαδοχή στιγμών; Ο μύθος είναι συσσωρευμένη, πυκνή, αρχετυπική εμπειρία που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Έχουμε τεράστια κληρονομιά από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης κι είναι για μένα πλούτος και σοφία όταν ανατρέχουμε εκεί. Είναι ένας τρόπος να παραμένουμε σε σύνδεση με την ανθρώπινη υπόσταση μας.

⦁ Τι θα θέλατε να ξέρει για σας το κοινό; Τι αγαπάτε πολύ;
Δεν βρίσκω αναγκαίο να ξέρει το κοινό τίποτα παραπάνω, πέρα από το όποιο κείμενό μου καταφέρει να φτάσει στα χέρια του. Αν κάπου συναντηθούν θα είναι θαύμα. Τα υπόλοιπα είναι φλυαρία.

Σας ευχαριστώ πολύ,
Μαρία Αιγινίτου.