Η Ξένια Τσούμια είναι απόφοιτος της Σχολής Γιώργου Αρμένη «Νέο Ελληνικό Θέατρο» και του «Royal Academy Of Dance».

Συνεργάστηκε επί σειρά ετών με την Κάρμεν Ρουγγέρη.  Επίσης, μεταξύ άλλων, με τον Γιώργο Αρμένη, τον Βασίλη Ντούρο, τον Γιώργο Μητσικώστα, την Αθηνά Κεφαλά, τον Λάκη Καραλή.

Έχει συνεργαστεί με την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και το αντίστοιχο Αθηνών, το Νέο Ελληνικό Θέατρο, την Κιβωτό, την Τεχνόπολη, το Θέατρο Βαφείο, τη Θύρα Τέχνης, το Δημοτικό Θέατρο Πεύκης, το Δημοτικό Θέατρο Παλαιού Φαλήρου, το Μουσείο Βορρέ, το Βεάκειο, τον Δήμο Διονύσου (επί τρία χρόνια).

Έχει συνεργαστεί τηλεοπτικά με το MEGA CHANNEL, τον ANT1 και το ALTER, ενώ επί μία δεκαετία δίδαξε θεατρική αγωγή σε ιδιωτικό σχολείο και έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παιδικές παραστάσεις.

Το νυφικό στο πάτωμα είναι το πρώτο της θεατρικό έργο και αυτήν τη χρονική περίοδο ετοιμάζει το δεύτερο, με τίτλο: Αθήνα-Σεούλ 1-1.

Ερωτήσεις & Απαντήσεις

⦁ Η Γραφή. Πως ανακαλύψατε ότι σας ενδιαφέρει και ποια είναι η διαδρομή που ακολουθήσατε;

Στην ηλικία των 13-14 ετών ένιωσα έντονη την ανάγκη να εκφραστώ γράφοντας. Η εφηβεία έπαιξε σίγουρα σημαντικό ρόλο μιας και μέσα από την γραφή εξωτερίκευα όλα όσα δυσκολευόμουν να πω. Ακόμη ανακάλυπτα τον κόσμο γύρω μου και τον ίδιο μου τον εαυτό. Κάπως έτσι άρχισα να γράφω πεζά ποιήματα. Κατάλαβα επίσης πως ήμουν ιδιαίτερα καλή στο σχολείο στο μάθημα της Έκθεσης και αυτό μου έδωσε την αυτοπεποίθηση να συνεχίσω να γράφω, αν και τα ποιήματα μου δεν τα διάβαζα σε κανέναν.

Όταν αργότερα έζησα στην Ιταλία η ανάγκη για το γράψιμο έγινε πιο έντονη.
Η απόσταση από την πατρίδα και η έλλειψη των αγαπημένων μου προσώπων με έκαναν να τους γράφω γράμματα και να το απολαμβάνω ιδιαίτερα.

Έπειτα σπούδασα θέατρο και μέσα από τα θεατρικά έργα που διάβαζα, αντιλήφθηκα ότι υπάρχει ένας πιο ζωντανός τρόπος έκφρασης που ταίριαζε περισσότερο στην προσωπικότητα μου. Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούσα να μιλήσω για τα πάντα και να εκφράσω με ακρίβεια τα συναισθήματα. Κάπως έτσι ερωτεύτηκα την θεατρική γραφή.

⦁ Το πρώτο κείμενο. Πως γράψατε και κάτω από ποιες συνθήκες το πρώτο σας θεατρικό έργο;

Το πρώτο μου θεατρικό έργο, ‘’Το νυφικό στο πάτωμα’’, μιλάει για την ενδοοικογενειακή βία και τις γυναικοκτονίες. Για μένα ήταν αναπόφευκτο να γράψω γι΄αυτά τα θέματα μιας και βλέπω, ακούω και παρατηρώ γύρω μου όλα όσα συμβαίνουν εδώ και δεκαετίες. Έντονη βία μέσα στο σπίτι, πίσω από τις κλειστές πόρτες, ειδικά απέναντι στις γυναίκες. Το αντίθετο είναι πιο σπάνιο, συμβαίνει όμως, γι’αυτό και αγγίζω και αυτή την περίπτωση στο θεατρικό μου.

Όλα όσα άκουγα για χρόνια στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και από τις διηγήσεις γνωστών και φίλων, που έζησαν πολλά, με έκαναν να θέλω να ανοίξω αυτές τις κλειστές πόρτες και να φωνάξω με το δικό μου προσωπικό τρόπο… καμία μόνη, καμία λιγότερη! Δυστυχώς όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και χειρότερο. Η οικονομική κατάσταση; Η πίεση της καθημερινότητας; Η έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη οντότητα;

Ότι και να φταίει εμένα προσωπικά με πνίγει και γι’αυτό αποφάσισα να γράψω για την βία πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού που δειλά δειλά αρχίζει ο κόσμος να τολμά να μιλά. Ίσως να θέλω να μιλήσω στην νέα γενιά έτσι ώστε αυτό το τραγικό φαινόμενο να εκλείψει.

⦁ Η καθημερινότητα. Πως εγγράφεται το συγγραφικό σας έργο στους ρυθμούς της καθημερινής ζωής σας, προσωπικής/επαγγελματικής;

Αν και ο ρυθμός της ζωής μου είναι ιδιαίτερα γρήγορος και οι καθημερινές ασχολίες μου ιδιαίτερα απαιτητικές, το αγαπημένο κομμάτι του 24ωρου μου, είναι οι βραδινές ώρες κατά τις οποίες μπορώ να γράψω με ηρεμία και χωρίς διακοπές. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως αν μέσα στην ημέρα εμπνευστώ, δεν θα γράψω ακόμη και σε μικρό κομμάτι χαρτί την σκέψη μου έτσι ώστε αργότερα να την μεταφέρω στο γραπτό μου.

⦁ Η «μεταφορά», η «σκηνική μεταγραφή» του έργου σας. Πως θα ορίζατε την σχέση σας με την σκηνική παρουσίαση των κειμένων σας;

Το γεγονός πως είμαι ηθοποιός νιώθω πως κάνει την συγγραφή μου ευκολότερη αλλά και πολυεπίπεδη μιας και την ώρα που γράφω, δεν λειτουργώ μόνο ως συγγραφέας αλλά ταυτόχρονα και ως ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Γι’ αυτόν τον λόγο την ώρα της συγγραφής θα σκεφτώ την ίδια στιγμή: που ακριβώς θα σταθεί ο ηθοποιός πάνω στην σκηνή, πως θα πλασάρει την ατάκα του για να ακουστεί καλύτερα στο θέατρο άρα και ποιες λέξεις ταιριάζουν καλύτερα για ένα καλύτερο πλασάρισμα σε κάθε φράση, πως θα μεταφέρει καλύτερα το συναίσθημα του στο κοινό και πως η συνέχεια της ιστορίας θα κυλήσει πιο ομαλά.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους θεωρώ ότι η μεταφορά του γραπτού μου στην σκηνή γίνεται άμεσα αν και καταναλώνω περισσότερο χρόνο την ώρα της συγγραφής.

⦁ Συμφωνείτε ή διαφωνείτε ότι ερμηνεία και μετάφραση είναι συγκοινωνούσες όψεις της δουλειάς σας;

Συμφωνώ πως ερμηνεία και μετάφραση είναι υψίστης σημασίας. Όσο καλογραμμένο κι αν είναι ένα κείμενο, αν η μετάφραση το αδικεί, θα χάσει την δυναμική του. Ακόμη κι αν οι λέξεις ενός κειμένου εκφράζονται με τον πιο μοντέρνο τρόπο, που ίσως χρησιμοποιούν οι νέοι της εκάστοτε εποχής, θα πρέπει η μετάφραση να ακολουθήσει την ίδια μοντέρνα γραμμή στην γλώσσα στην οποία θα μεταφραστεί, έτσι ώστε να μην χάσει τον ρυθμό της εποχής της αρχικής γλώσσας στην οποία είχε γραφτεί.

Εφόσον η μετάφραση ακολουθήσει αυτή την γραμμή που είναι πιο κοντά στο αρχικό κείμενο, η ερμηνεία δεν μπορεί παρά να είναι και εκείνη σύμμαχος με την αρχική σκέψη του συγγραφέα. Κατ’ επέκταση και η ερμηνεία των ηθοποιών, που θα παίξουν ένα μεταφρασμένο έργο στην γλώσσα τους, θα είναι αρκετά κοντά στο πρωτότυπο κείμενο.

⦁ Ζούμε στην εποχή της ΑΙ και της τεχνολογίας. Πως επηρεάζει εσάς και πως κατά την γνώμη σας επηρεάζεται η θεατρική πράξη;

Κατά την γνώμη μου το θέατρο είναι ο καθρέφτης της ζωής άρα αυτό που συμβαίνει στην ζωή μας, αντικατοπτρίζεται πάνω στην θεατρική σκηνή. Η τεχνολογία έχει φτάσει σε επίπεδα ΑΙ και έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει την ζωή μας. Σε λίγο καιρό πολλά επαγγέλματα θα αλλάξουν ή και θα εκλείψουν. Πιστεύω πάντως πως επειδή το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός και η θεατρική πράξη η αλήθεια της στιγμής, τίποτα δεν θα μπορέσει να καταργήσει το καλό θέατρο και τον καλό ηθοποιό.

Σίγουρα το ΑΙ μπορεί να αντικαταστήσει έναν ηθοποιό στην μεγάλη οθόνη και στην τηλεόραση. Πιστεύω όμως ακράδαντα πως δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει στην θεατρική σκηνή όπου το συναισθηματικό αλισβερίσι ανάμεσα στον ηθοποιό και τον θεατή, είναι εκείνης της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής και είναι μοναδικό!

Παρόλο που χρησιμοποιώ την τεχνολογία στην δουλειά μου και σίγουρα ένας υπολογιστής βοηθάει στην καλύτερη εμφάνιση και οργάνωση ενός κειμένου, θα τον χρησιμοποιήσω όταν θέλω να δώσω την τελική μορφή στο κείμενό μου. Στα αρχικά στάδια προτιμώ να δουλεύω χειρόγραφα, να σβήνω και να γράφω, να μυρίζω την μυρωδιά του χαρτιού και να λερώνω τα χέρια μου με μελάνι. Ίσως αθεράπευτα ρομαντική αλλά αυτός είναι ο δικός μου τρόπος.

⦁ Πόλεμοι, οικολογική καταστροφή, οικονομικά προβλήματα και αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες. Υπεισέρχονται στην γραφή και το έργο σας;

Εάν ένας θεατρικός συγγραφέας δεν ακολουθεί την εποχή του, δεν βλέπει τα προβλήματα γύρω του και δεν γράφει για αυτά, δεν μπορεί να είναι επίκαιρος. Και αν θέλει να γίνει διαχρονικός τότε σίγουρα θα πρέπει να καλύψει με την γραφή του τα σοβαρά γεγονότα της εποχής του.
Σίγουρα με το μέχρι τώρα συγγραφικό μου έργο δεν έχω καλύψει όλα όσα με απασχολούν για το κοινωνικό σύνολο και για την ανθρωπότητα γενικότερα.
Ο στόχος μου είναι να πω μέσα από τις ιστορίες μου την άποψη μου, να στηρίξω με την δική μου φωνή τους αδύναμους, να προσφέρω τρόπους με τους οποίους μπορούμε να καλυτερέψουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να ζήσουμε όλοι μαζί σε αρμονία σε αυτόν τον πλανήτη που ονομάζουμε Γη.

Με το πρώτο μου θεατρικό έργο θεωρώ πως έθιξα σημαντικές αλήθειες της σύγχρονης εποχής όπως για παράδειγμα σε ποια ακραία σημεία μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν έχει οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα. Το πως βιώνει επίσης την κοινωνική ανισότητα και την ενδοοικογενειακή βία. Προσπάθησα να φωτίσω λιγάκι τις σχέσεις των ζευγαριών και το τραγικό γεγονός των γυναικοκτονιών.

Το νέο μου έργο ‘’Αθήνα- Σεούλ 1-1’’, το οποίο ακόμα δουλεύω, πραγματεύεται δύο διαφορετικές πολιτισμικές κουλτούρες με ένα κοινό επάγγελμα έκπληξη. Θέλω με την γραφή μου να εκφράσω τις δυσκολίες και τις ευκολίες στον εργασιακό χώρο, δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων, που μπορεί να είναι τόσο μακριά αλλά και ίσως τόσο κοντά. Και ένα κοινό στοιχείο, που μπορεί όλοι οι άνθρωποι να κυνηγάμε, για να φτιάξουμε το δικό μας προσωπικό παράδεισο.

Συμπερασματικά αν δεν γράψω για τα προβλήματα της εποχής μας και για το πως οι άνθρωποι ζουν με αυτά προτιμώ να μην γράψω τίποτα, μιας και για μένα προσωπικά, τα συγκεκριμένα θέματα είναι πηγή έμπνευσης.

⦁ Ο Μύθος. Οι Μύθοι. Ποια η σχέση σας;

Η σχέση μου με τον Μύθο ξεκίνησε νωρίς, περίπου στην ηλικία των 8 ετών. Όταν άνοιξα το δώρο των γενεθλίων μου, εκείνο τον Δεκέμβρη, μαγεύτηκα όταν είδα ένα βιβλίο Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας. Δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου πιο όμορφες εικόνες. Θεές με αραχνούφαντα χρωματιστά φορέματα, Θεοί με εντυπωσιακές ενδυμασίες και υπέροχες εικόνες της Ελληνικής φύσης. Ήταν η πρώτη φορά που διάβαζα με τόση θέρμη ένα βιβλίο, που χανόμουν στις ιστορίες του και που έπαιρναν σάρκα και οστά όσα διάβαζα, μπροστά στα μάτια μου, με την φαντασία μου.

Αυτή ήταν η αρχή της σχέσης μου με τον Μύθο, η οποία φυσικά εξελίχθηκε και πλέον παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου. Θεωρώ πως εάν θέλεις να διδάξεις, καλυτέρα να το κάνεις με μυθοπλασία. Οι μύθοι περνάνε τα μηνύματα ευκολότερα. Αυτό το χρησιμοποιώ στη ζωή μου γενικότερα και όχι μόνο όταν θέλω να γράψω μια ιστορία. Προτιμώ να εκμεταλλευτώ την δύναμη του Μύθου, έτσι ώστε να γίνω σαφής, χωρίς να κάνω κατήχηση.

⦁ Τι θα θέλατε να ξέρει για σας το κοινό. Τι αγαπάτε πολύ;

Αγαπώ πολλά πράγματα γιατί αγαπάω τη ζωή. Ζωή για μένα σημαίνει κίνηση και ενέργεια. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ τον εαυτό μου να μην χορεύω, μιας και έχω σπουδάσει χορό. Όπως επίσης δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου, χωρίς να τραγουδάω. Αγαπώ πολύ το θέατρο, τη ζωγραφική, τις κατασκευές και λατρεύω να κάνω αναπαλαιώσεις παλαιών επίπλων. Λατρεύω τα ταξίδια και μου αρέσει πολύ να μαθαίνω ξένες γλώσσες. Η νέα γλώσσα που προσπαθώ να μάθω είναι τα Κορεάτικα. Με γοητεύει να μαθαίνω για άλλους πολιτισμούς και ειδικά για την καθημερινή τους ζωή. Η τελευταία μου μεγάλη αγάπη είναι η επιχειρηματικότητα διότι κατά την γνώμη μου, ανοίγει νέους δρόμους και κάνει την ζωή μας ευκολότερη.

Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους, πιστεύω στον εθελοντισμό και γι’αυτό τα τελευταία 7 χρόνια έχω διοργανώσει με την ομάδα μου, 14 εθελοντικές αιμοδοσίες, σε συνεργασία με το κρατικό νοσοκομείο Αμαλία Φλέμινγκ – Σισμανόγλειο. Πράγμα που σημαίνει πως καταφέραμε να σώσουμε ζωές με κάτι που δεν πωλείται και δεν αγοράζεται, το αίμα.
Τέλος έχω δημιουργήσει μία ομάδα ‘’The Swans’’(Οι Κύκνοι) η οποία ασχολείται με την εμψύχωση και ενδυνάμωση των γυναικών έτσι ώστε να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους, να αναπτυχθούν οικονομικά και να διαπρέψουν επαγγελματικά.

Στόχος μου στη ζωή είναι η συνεχής μάθηση για να γίνομαι καλύτερη και η προσφορά στον συνάνθρωπο.