Ινδικό Έργο
Ραμού Ραμανάθαν ΟΔΟΣ ΣΑΚΙΝΑ ΜΑΝΖΙΛ 3
Μετάφραση: Σίσσυ Παπαθανασίου
Ιστορική έρευνα: Amrit Gangar
Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Δώρα Στυλιανέση-Κώστας Κουτσολέλος
Στις 14 Απριλίου του 1944, λίγο μετά τις 4 το απόγευμα, δύο εκρήξεις συγκλόνισαν το λιμάνι της Βομβάης. Ένα φορτηγό πλοίο χωρητικότητας 7.142 τόνων, το SS Fort Stikine, που μετέφερε βαμβάκι, ξυλεία, θείο, παλιοσίδερα, πετρέλαιο, δυναμίτη και χρυσό, πήρε φωτιά. Η έκρηξη που ακολούθησε, έσπασε το πλοίο στα δύο, βύθισε πολλά άλλα πλοία, έσπασε παράθυρα, εκτόξευσε ράβδους χρυσού, καυτά μεταλλικά θραύσματα και φλεγόμενα δέματα βαμβακιού σε απόσταση χιλιομέτρων και στοίχισε τη ζωή σε 800 έως 1.300 άτομα. Σήμερα θεωρείται απίθανο ότι ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να μείνει κρυφό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τότε όμως, ήταν περίοδος πολέμου και η Βρετανική Κυβέρνηση στην Ινδία κατά την περίοδο πριν την ανεξαρτησία της χώρας, κατάφερε να αποσιωπήσει την είδηση για εβδομάδες.
Το Οδός Σακίνα Μανζίλ 3 είναι μια ιστορία αγάπης που γεννιέται την περίοδο της έκρηξης του φορτηγού πλοίου στο λιμάνι της Βομβάης και ταξιδεύει έως τη δεκαετία του 1990, δίνοντάς μας ταυτόχρονα τη μεγάλη εικόνα της πολυπολιτισμικής και πολυθρησκευτικής Ινδίας της περιόδου. Μας εισάγει στην ατμόσφαιρα και στους προβληματισμούς τής προ της ανεξαρτησίας της χώρας ταραγμένης εποχής εντοπίζοντας τα ίχνη και τα νήματα που ενώνουν το τότε με το σήμερα.
Στο έργο Ιστορία και μικροϊστορία συμπλέκονται διαρκώς. Τα δύο πρόσωπα του έργου, -ένας Άνδρας και μια Γυναίκα, αναφέρονται ευρύτερα σε πρόσωπα, πολιτικούς σχηματισμούς, κινήματα, γεγονότα και φράσεις που επηρέασαν τη ζωή τους και την πορεία της χώρας:
- Το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο, το πολιτικό κόμμα και πρώτο σύγχρονο εθνικιστικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Βρετανική Αυτοκρατορία με τους μετριοπαθείς ηγέτες.
- Οι διάφοροι εθνικιστές με τη ριζοσπαστική προσέγγιση υπέρ της πολιτικής αυτονομίας των διαφόρων κινημάτων και την ένοπλη επανάσταση που κήρυξαν για να επιτύχουν την ανεξαρτησία.
- Η πολιτική πρακτική της μη βίας και της πολιτικής ανυπακοής του Μαχάτμα Γκάντι, την οποία το Εθνικό Κογκρέσο υιοθέτησε κατά την τελευταία περίοδο του αγώνα για την αυτονόμηση της Ινδίας από τη δεκαετία του 1920 και ύστερα.
- Το Κίνημα «Εγκαταλείψτε την Ινδία» (“Quit India”) του Ινδικού Εθνικού Στρατού με την υποστήριξη της Ιαπωνίας και τα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου (όπου τοποθετείται χρονικά η αρχή της ερωτικής ιστορίας του έργου).
- Η ιστορική ομιλία του Μαχάτμα Γκάντι στις 8 Αυγούστου 1942 στη Βομβάη, παρουσία χιλιάδων Ινδών-οπαδών του κόμματος του Κογκρέσου, όπου ο Γκάντι τους προσκάλεσε να ακολουθήσουν μια περισσότερο έντονη μη-βίαιη πολιτική ανυπακοή για «μια ομαλή βρετανική απόσυρση» και ανεξαρτησία της χώρας και η φράση-σύνθημα “Do or Die” με την οποία προέτρεψε τα πλήθη σε ενεργή συμμετοχή.
Το Οδός Σακίνα Μανζίλ 3 λειτουργεί ως «προφορική ιστορία» και δημιουργεί ένα νέο σώμα αφηγημάτων που συμπληρώνουν, ενδυναμώνουν, αμφισβητούν, ή υπονομεύουν το μεγάλο αφήγημα του Κινήματος για την ανεξαρτησία της Ινδίας.
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 2004 στο Prithvi Theatre Festival στη Βομβάη και έχει μεταφραστεί και εκδοθεί σε περισσότερες από επτά γλώσσες.
Ο Ραμού Ραμανάθαν είναι Ινδός συγγραφέας, σκηνοθέτης και εκδότης. Τα έργα του Cotton 56 Polyester 84, Comrade Kumbhakarna, The Diary of a Word, Jazz έχουν παρουσιαστεί και μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες στην Ινδία και ανά τον κόσμο.
Από τους πλέον γνωστούς εκπροσώπους του θεάτρου Marathi, έχει στο ενεργητικό μια συλλογή οκτώ θεατρικών έργων με τίτλο 3, Sakina Manzil And Other Plays, και δύο ποιητικές συλλογές My Encounters with a Peacock και To Sit on A Stone – And Other Shorts.
Ο Ραμανάθαν δημοσιεύει κείμενα και αρθρογραφεί. Ασχολείται ενεργά με την εκδοτική βιομηχανία και είναι ο εκδότης των έντυπων περιοδικών και διαδικτυακών ιστότοπων PrintWeek και WhatPackaging?
Στον ελεύθερο χρόνο του, υποστηρίζει την ποδοσφαιρική ομάδα Fulham Football Club.