Το έργο

Μια ομάδα σκόρων ζει σε μια σπηλιά. Ο ήλιος γίνεται όλο και πιο έντονος έξω από τη σπηλιά και τους καίει τα φτερά, όταν βγαίνουν στο φως της μέρας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ψάξουν για φαγητό. Μαθαίνουν ότι μια πεταλούδα βρήκε λύση σ’ αυτό το πρόβλημα: υποβλήθηκε σε μια «επέμβαση» που έκανε τα φτερά της διάφανα. Ωστόσο, απορρίπτουν αυτή τη λύση και προτιμούν να μένουν κλεισμένοι μέσα, αρνούμενοι να δεχτούν ότι ο κόσμος αλλάζει. Το πρόβλημα οξύνεται σταδιακά, καθώς η πείνα των σκόρων μεγαλώνει και ο ήλιος γίνεται ολοένα και πιο αδυσώπητος. Διώχνουν από την ομάδα τους έναν σκόρο που είχε κάνει την «επέμβαση». Ένας σκόρος αρπάζει την εξουσία. Ένας άλλος στρέφεται στον κανιβαλισμό. Ξεσπά βίαιη διαμάχη. Στο τέλος, βρίσκεται μια λύση που βασίζεται στη συνεργασία.

Απόσπασμα του έργου

Πρόκειται για μια κρίση, και δεν είναι μια απλή μικρή κρίση, όπως όταν πέφτει η βροχή και ο αέρας φυσάει για δύο βδομάδες και γινόμαστε μούσκεμα ως το κόκαλο, όταν ανοιγόμαστε να βρούμε φαγητό. Όχι. Ετούτη εδώ η κρίση δεν θα ξεφουσκώσει. Το πιάνω με τις κεραίες μου ότι αυτή η κρίση θα κρατήσει για πολύ καιρό, παραπάνω από όσο θα κρατήσει το φετινό καλοκαίρι. […] Σκόροι της κοιλάδας, πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό. Κάτι πρέπει να αλλάξει.

ΜάργκαρετΓουέσελινκ

Η ΜάργκαρετΓουέσελινκ είναι θεατρική συγγραφέας. Γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και ζει στην Ελλάδα. Έλαβε πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ με βαθμό άριστα και σπούδασε τη Μεσαιωνική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Γρόνινγκεν στην Ολλανδία με υποτροφία Fulbright.

Έχει γράψει οκτώ θεατρικά έργα και δύο ποιητικές συλλογές, καθώς και άρθρα στα ελληνικά και στα αγγλικά.

Έργα και κείμενά της έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα, στη Γερμανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δύο από τα έργα της, τα Σπουργίτι στη στέγη (εκδ. Αιγόκερος, 2019) και Σκάβουν τούνελ (περ. Voices, τχ. 3 [2024]) έχουν εκδοθεί. Το Σκάβουν τούνελ κέρδισε το βραβείο Eurodram το 2021.

Ποιήματα, άρθρα και περιλήψεις των θεατρικών της έργων βρίσκονται στον ιστότοπο m2write.com.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Το έργο «Πεταλούδες» της MargaretWesseling είναι για μένα ένα σύγχρονο παραμύθι για ενήλικες, μια ευαίσθητη αλλά αιχμηρή αλληγορία για την αλλαγή, την ταυτότητα, την επιβίωση και τη συλλογικότητα. Στον πυρήνα του, το έργο δεν αφορά έντομα, αλλά ανθρώπους. Ανθρώπους σε μετάβαση, εγκλωβισμένους ανάμεσα σε αυτό που ήταν και σε αυτό που πρέπει (ή αναγκάζονται) να γίνουν, για να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Οι χαρακτήρες ζουν σε ένα απειλούμενο οικοσύστημα – την κοιλάδα – που θα μπορούσε να είναι μια μεταφορά για τον σημερινό κόσμο που βρίσκεται σε κρίση: οικολογική, κοινωνική, ηθική. Η μεταμόρφωσή τους δεν είναι βιολογική. Είναι βαθύτατα υπαρξιακή. Σωματοποιούν τον τρόμο της απώλειας του εαυτού και την ανάγκη για προσαρμογή – με όποιο κόστος. Η επιλογή να  αποδοθούν οι ρόλοι χωρίς έμφυλο προσδιορισμό είναι συνειδητή. Οι ηθοποιοί καλούνται να ενσαρκώσουν, όχι το φύλο αλλά την ψυχική συνθήκη: την αγωνία, τη ματαίωση, τη ρήξη, την ελπίδα. Η μετάβαση αφορά όλους. Και αγγίζει διαφορετικά τον καθένα μας.

Ο σημερινός θεατής αναγνωρίζει στον κόσμο των σκόρων και των πεταλούδων τις δικές του σχάσεις με το «ανήκειν», τις δικές του διαπραγματεύσεις με την αλλαγή – είτε πρόκειται για κοινωνική ένταξη, είτε για περιβαλλοντικό φόβο, είτε για προσωπική μετάλλαξη. Το έργο μας υπενθυμίζει ότι η εξέλιξη δεν είναι πάντα ηρωική ούτε καθαρή. Μπορεί να είναι επώδυνη, αντιφατική, γεμάτη απώλειες. Και, συχνά, η μόνη διέξοδος.

Η παράστασή μας είναι μια πρόσκληση στη συλλογική ενδοσκόπηση: Τι αλλάζουμε για να επιβιώσουμε – και τι μένει μέσα μας αναλλοίωτο, ακόμα και όταν όλα γύρω μας καταρρέουν;[Χαρά Λιανού]

Πεταλούδες

Συγγραφέας: Μάργκαρετ Γουέσελινκ

Μετάφραση: Βίκυ Σονικιάν

Σκηνοθεσία: Χαρά Λιανού 

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Σταύρος Βόλκος, Μιχάλης Θεοδωράκης, Χαρά Λιανού, Ίλια Παππά, Μαρίτα Τζατζαδάκη